FYSL staat voor het iets minder charmante Fuck You Stupid Loser en is een zeskoppig gezelschap uit Sint-Truiden. De band kon zich in 2010 plaatsen voor de halve finale van Humo’s Rock Rally en haalde zilver in het provinciaal popconcours Limbomania. Dat de groep potentieel heeft, is dus duidelijk. Voor de productie van hun titelloze EP werkte de band samen met Luuk Cox (Shameboy, Tim Vanhamel) en dat leverde vijf interessante nummers op.
Openen doet FYSL met ‘Pomerol’ dat ons doet denken aan het vroege Franz Ferdinand. Zo horen we echo’s van die verschroeiende openingsriff van ‘Jaqueline’. We vrezen meteen dat FYSL niet meer ambitie zal tonen dan een afkooksel van voorgenoemden te zijn. De Limburgers straffen ons wantrouwen gelukkig meteen af met ‘Forensic Rape’. De post-punktoets blijft aanwezig, maar dit lied bezit een hele andere intensiteit. Hier verweeft de groep hun sound met Grinderman-achtige noise en we krijgen een onverwachte tempowisseling voorgeschoteld.
‘Together We Will Fall’ is zowat de single van de EP. De gitaar doet ons meteen denken aan Customs en hier durven we eindelijk toegeven dat zanger Olivier Creten wel iets weg heeft van de Vlaamse Robert Smith. Hoewel we nu al drie straffe nummers te horen hebben gekregen, zijn we toch wat verward. Waar een EP in de meeste gevallen een identiteitskaart is, hebben we tot nu toe hoogstens een visitekaartje ontvangen. De verschillende muzikale invloeden laten ons afvragen wat we eigenlijk precies kunnen verwachten van de groep.
Meer duidelijkheid krijgen we met ‘Have We Lost’ waar we opnieuw duidelijk die jaren 80 new-wave en post-punkinvloeden horen. Afsluiten doen ze dan weer met onze persoonlijke favoriet ‘Forgive What You See’. De synths komen hier zeer duidelijk naar voor en het nummer kent een intense opbouw met een climax waarin we spontaan “die in your shade” meebrullen. Een bommetje, noemen we dat dan.
Het duurde even, maar als we FYSL dan toch moeten omschrijven, wagen we ons aan een dansbaar, up-tempo, nietsontziende post-punkband met zeer veel verschillende muzikale invloeden. En die diversiteit aan invloeden is misschien het grootste probleem van deze band. Afgaand op deze vijf nummers missen we namelijk toch een beetje een rode draad door de songs heen, wat essentieel is voor de herkenbaarheid van een groep. Maar die halve finale in Humo’s Rock Rally en die tweede plaats op Limbomania hebben ons in elk geval niet misleid: Fuck You Stupid Loser heeft potentieel.