Wie de afgelopen maanden op de verschillende Britse (online) radio’s zoals Rinse FM, Radar Radio en NTS naar radioshows van onder andere Bok Bok, Crazylegs, Swing Ting en Ikonika zelf luisterde, had ze wel al gehoord: frisse, nog onuitgebrachte Ikonika-tracks. Het teken dat er iets nieuws zat aan te komen van de Britse. En nieuw werk verscheen ook, wederom op het iconische Hyperdub records. ‘Distractions’ is een moderne, hybride plaat waarmee Ikonika opnieuw toont waarom ze een van de meest gerespecteerde vrouwelijke Britse producers is.
Tijdens de vier jaar tussen haar laatste release en ‘Distractions’ onderhield Ikonika haar fans met radioshows en dj-performances waar ze een dansbare melange van genre’s en tempo’s speelde. Alles van r&b en hiphop over club tot footwork en juke passeerde de revue en maakte haar een graag geziene gast bij andere collectieven en labels uit de Britse hoofdstad, waaronder Night Slugs en BBC AZN Network. Het is dus ook niet verwonderlijk dat Ikonika, echte naam Sara Abdel-Hamid, haar eigen sound updatete met de invloeden die ze hoort en speelt.
Waar eerdere werken als de eighties-house blend ‘Aetropolis’, de chiptune experimenten op ‘Contact, love, want, have’ en de dubstepklassieker ‘Please/Simulacrum’ focusten op één herkenbaar tempo en genre, gaat de pitch op het nieuwe album omhoog of omlaag na elke track. “I didn’t really have a concept, I think I got distracted” vertelt ze daarover.
‘Distractions’ mag dan geen onderliggend concept hebben, een duidelijke esthetiek heeft het wel. De neon-blauw verlichte, avondlijke urban environment vanop de cover verraadt de toon van het album. Synthesizers en drummachines creëren de onnatuurlijke geluiden die je in een grootstad kunt verwachten. Ook de tracknamen verraden de toenadering naar de digitale en futuristische toon die de Night Slugs-crew als eerste propageerde. Zo is ‘Manual decapitation’ een grimme R&B hybride met een onaardse melodie opgebouwd uit bellen en hoge arpeggio’s. Ook ‘Not actual gameplay’ werkt met dezelfde R&B-ruggengraat. Hier steunt de zachtere melodie op bouncende 808-bassen en schreeuwerige samples. Opnieuw is hier die hint van eighties futurisme die voorkomt uit het typische geluid van haar Moog-keyboard.
Invloeden van haar peers zijn ook te horen, ‘Girlfriend’, ‘Non’ en ‘Lossy’ doen met veel plezier terugdenken aan de tracks van Girl Unit en Jam City rond de tijd van ‘Classical curves‘. LinnDrums en synths domineren hier en maken duidelijk waarom dat album als een van de invloedrijke van het decennium wordt gezien. Daarnaast leent ‘435’ op zijn beurt van het werk van Fatima Al Qadiri maar geeft Abdel-Hamid er haar eigen draai aan. Dat maakt het nummer een intrigerende pastiche.
Moderner klinkt het verder op ‘Do I watch it like a cricket match’ waar gebruik is gemaakt van trap hi-hats om zijn spookachtige, verwrongen synthpartij naar 2017 te helpen. Het dromerige ‘Hazefield’ met Jessy Lanza en Sweyn J is dan weer het nummer dat ontbrak om Lanza’s laatste album volledig af te werken. Hier werkt de zachte stem van Jessy Lanza perfect met het zweverige motief.
Waar de stem minder goed overeenkomt met de instrumental is op ‘Noblest’ met AlunaGeorge dubbelgangster Andrea Galaxy. Haar bijna kinderlijke stem valt te zwak uit op het drukke ritme. De bars van grime MC Jammz zijn bovendien overbodig op de sterke productie van ‘Sacrifice’. Het geheel van het album leidt hier natuurlijk niet al te erg onder maar de twee nummers vallen wel door de mand als je het album in één stuk luistert.
Uiteindelijk vermengt ‘Distractions’ het eighties geluid waar Ikonika in 2013 hoge toppen mee scheerde met de nieuwere invloeden die ze heeft bijeengescharreld. Omdat een achterliggend concept ontbreekt, kunnen de nummers stuk voor stuk ook alleen op hun benen staan. Het resultaat is een sterk, vooruitdenkend album dat toch zijn roots respecteert.
