“As a sign of perfection we rumble. Monkeys we are, evolution’s not humble” Op weg naar het volgend evolutionair stadium lijkt Future Old People Are Wizards (kortweg FOPAW) er in te slagen om hun derde langspeler ‘Peaces’ een bescheiden glans mee te geven.

De robuustheid van voorganger ‘M’ heeft FOPAW even achterwege gelaten. Het potige maakt immers plaats voor meer verfijning, wat van ‘Peaces’ een open en sfeervolle plaat maakt. We zouden ze toegankelijk kunnen noemen, alleen klinkt het woord toegankelijk bijna smalend voor het fascinerend totaalplaatje dat FOPAW ons voorschotelt. De onderlaag is namelijk nog steeds eentje dat schuurt, wroet en even onvoorspelbaar is als de herinneringen van een dementerende bejaarde. De bovenlaag daarentegen is uitgebalanceerd en geraffineerd. ‘Peaces’ klinkt vaak als door een donker en benauwd onderaards grottenstelsel kruipen, waarbij je van tijd tot tijd uit het niets in een schitterende stalactietenzaal belandt. Eentje waar de opgebouwde spanning van je benepen positie zich plots als aangename bedwelming openbaart. Nadat je jezelf door de gelaagdheid heen werkt, ontsluiert zich een duivels meeslepende schoonheid.

Een van de sterktes van ‘Peaces’ is wellicht zijn coherentie. Er zit een natuurlijke flow verborgen in het album waardoor je, moest je ze op repeat zetten, geen onderscheid kan maken tussen begin en einde. Wanneer je dit zoals FOPAW combineert met fascinerende nummers en structuren dan heb je zeer goed werk geleverd. Alleen gebiedt de eerlijkheid ons te zeggen dat we hier en daar momenten van totale verstomming missen. ‘The hipster’s paradigm’ (een metronoom op industriële LSD), ‘How the brain works’ (EBM voor holbewoners), ‘So it goes’ (Syd Barrett verdwaalt in een stoner woestijn) zijn nummers waar veel bands een arm zouden voor afstaan, alleen ontbreken die enkele momenten waarop je zegt “fuck maat, mee wa komen ze nu af. Dees is geniaal”. Dat doet niets af van de kwaliteit van de plaat, het had ze enkel naar een niveau getild waardoor je er totaal niet om heen kon.

Een ding staat wel vast, met de live reputatie die FOPAW meedraagt is het onontbeerlijk om één van hun optredens mee te pikken. Geen enkele nummer is alvast zo gevat als ‘Face it you darn animal’ wat hun toekomstvisie betreft: “Everybody needs some time to become who they are”. We zien deze evolutie met veel plezier gebeuren.