Eén van de meest interessante carrières om te zien open bloeien de laatste jaren is die van Kieran Hebden. De Brit maakt al een jaar of twintig emotieve ambient. Zo’n tien, vijftien jaar geleden, één van de meest besproken artiesten uit het genre, maar na verloop van tijd koos Hebden zélf om de schijnwerpers te ontwijken. Albums werden zonder veel pr gelost en interviews werden sindsdien nog nauwelijks gegeven. Four Tet kreeg onder z’n trouwe, overgebleven volgers een illustere status – ook omdat de output van de man hoogstaand bleef.

Sinds de rise van z’n buddies Fred Again.. en Overmono, verschijnt Hebden terug meer in de spotlights. De man ligt bovendien niet meer onder plak van z’n vorige label en bepaalt sinds enige tijd zélf wat hij wil, wanneer en met wie. Wie had ooit gedacht dat Four Tet vorig jaar Madison Square Garden met diezelfde Fred Agin.. en Skrillex zou uitverkopen in enkele minuten tijd of misschien nog straffer – op het hoofdpodium van Coachella het festival zou afsluiten? Weinigen.

Ondanks de met trap-, riddim- en dubstepbeladen bangers die hij in z’n sets dropt, al dan niet met z’n buddies, laat hij op ‘Three’ een eerder vertrouwde kant opmerken. Het album grijpt qua gevoel terug naar albums als ‘Parallel’ en ‘Twenty seventeen’. Opener ‘Loved’ is textbook Four Tet; lush, fuzzy elektronica die zich langzaamaan in je oren nestelt. Hebden heeft een knack om elektronica een warm gevoel te geven. Percussie gedreven muziek klinkt vaak eerder metaalachtig, koud bijna. Door de lagen aan ambience, krijg je op tracks als ‘Gliding through everything’ of uitschieter ‘So blue’ het gevoel alsof je in een warm deken bent gewikkeld zwevend door een zonsondergang.

Toch biedt de producer ook nieuwe perspectieven op z’n welbekende sound. Zo hoor je gitaarlijnen dansen op ‘Daydream repeat’. Op ‘Skater’ waant hij zich dan weer hiphopproducer in het kwadraat. En hoewel hij ook doorheen deze plaat verschillende genres als downtempo, breakbeats, triphop, idm in elkaar verweeft, blijft het album als één samenhangend geheel aanvoelen. De warmte die Four Tet in z’n schilderachtige muziek breidt, is bewonderenswaardig.

Desalniettemin bevat ‘Three’ weinig échte stand outs. Tracks als ‘So blue’, het beat driven ’31 bloom’ of ‘Daydream repeat’ zijn zo prima aanvullingen in het repertoire van Four Tet, maar career defining zijn ze minder. De nummers zijn daarmee een beetje het slachtoffer van de kunde die Hebden weer etaleert op het album. Het niveau is zo hoog dat uitstaan steeds moeilijker wordt. ‘Three drums’ doet dat, enigzins omwille van de lengte, wél. Het was één van onze favoriete nummers van 2022 en blijkt ook op het album een uitschieter.

Four Tet speelt op Dour op 21 juli (tickets & info). Of er veel van ‘Three’ in z’n set zal sijpelen, is zoals steeds bij de mans shows één groot vraagteken.