Op vorige plaat ‘Rooms / ruins‘ blijkt Flying Horseman zo stilaan de weg te hebben gevonden naar waar ze de komende jaren heen willen en hoe ze graag zouden willen klinken: funkier. Op ‘Mothership’ wordt die tendens verder gezet en horen we iets minder blues en meer dansvloer.

Dat de vorige plaat bijna geruisloos lijkt over te gaan in ‘Mothership’ kan te maken hebben met de ontstaansgeschiedenis. Amper een half jaar na ‘Rooms/ruins’ begonnen er tijdens de repetities al nieuwe ideeën op te borrelen, vertelde frontman Bert Dockx in een interview met ons. Dockx haalt daarbij aan dat ‘Remain in light’ van Talking Heads en Afrikaanse muziek dé inspiratiebronnen voor deze plaat vormen, en dat wordt in het openingsnummer ‘Citizen’ meteen duidelijk. Daarin zijn de dansende synthlagen van de Amerikaanse band met drukke percussie in elkaar verstrengeld. In ‘Set reset’ en ‘Secrets’ horen we die eighties-invloeden evenwel terugkeren maar weten Dockx en co er hun eigen draai aan te geven, met her en der enkele distorted gitaarlijnen en geraffineerde percussie.

In het middenstuk van de plaat lijken de producerskunsten van Jasper Maekelberg (Faces On TV) het meeste naar boven te komen alhoewel zijn oog voor details, arrangementen en melancholie ook elders opvallen. Met betrekking tot de videoclips die met de singles voor de plaat werden uitgebracht, lijkt er sprake te zijn van een tweeluik ‘Flare’-‘Where do you live’. Het eerste heeft met zijn twinkelende gitaarlijnen, het gebruik van achtergrondzangeressen en de eerder beklemmende toon van Dockx een Radiohead-gevoel dat in het daaropvolgende nummer verder sluimert en erop verder bouwt.

Behalve een funky toets horen we ook progressieve rock die in het album zit verwerkt. Nummers als ‘Where do you live’ of afsluiter ‘A song that lasts’ worden heerlijk uitgerokken waardoor je aandacht wordt gezogen naar de bas -en gitaarlijnen en je als het ware wordt bedwelmd door de atmosfeer die Dockx wil scheppen. In ‘Hotel’ of ‘Summer dance’ werken deze toe naar een apotheose waar instrumenten aan gruzelementen worden gespeeld.

De band maakt met ‘Mothership’ een verdere evolutie toegespitst op meer dansbaarheid afgewerkt met een laagje jaren tachtig – zij het met synth- gitaar- of baspartijen. Jezelf constant heruitvinden is niet gemakkelijk en al zeker niet wanneer je rekening houdt met de hoeveel verschillende projecten waaronder Dockx de afgelopen jaren zijn schouders heeft gezet. Anderzijds voel je dat dit album meer dan ooit een groepsproject is geworden waarbij iedereen zijn steentje heeft bijgedragen. Dat loont.

Flying Horseman speelt dit najaar op diverse locaties in ons land, voor tickets en info kun je terecht via de website van de band.