Zo’n twee jaar geleden belandde ondergetekende tegen alle verwachtingen in toch nog in een poppunk-fase, hoewel de middelbare schooltijd al geruime tijd voorbij was en de sterren van blink-182 en Sum 41 al tanende waren. Deze opwelling was volledig te danken aan het debuut van het Amerikaanse FIDLAR, dat uit zijn voegen barstte van de puntige anthems en dito levenswijsheden (“Beer is always better with a bag around it”). Een gestoord optreden in Trix later hadden we het echter wel gehad met deze mannen (door een klap tijdens het moshen konden we een tijd enkel smooth jazz verdragen), en toch is opvolger ‘Too’ uw tijd waard.
Eerste reden daarvoor is opener en vooruitgeschoven single ’40oz. on repeat’, die, als we even aan diepteanalyse mogen doen, quasi perfect in mekaar zit. Een krachtige strofe knalt de plaat op gang, het catchy refrein wordt tot de laatste euforische keer gemaskeerd door gas terug te nemen, de solo is simpel maar on point en de oneliners zorgen dat je een ticket koopt om ze live mee te komen brullen. Terwijl het nergens op ‘Too’ meer zo goed wordt als in dat eerste nummer, klinken de kwaliteiten ervan wel door in het merendeel van wat volgt. De teksten van frontman Zac Carper weten het juiste evenwicht te vinden tussen onnozel en oprecht terwijl de zanger zelf varieert tussen zingen en schreeuwen. Het is ook vooral die laatste, vuilere kant van FIDLAR die de groep onderscheidt van vele punkcollega’s uit de meer luchtige hoek: deze mannen hakken er gewoon veel harder in. Kortom, meer vroege Weezer dan late Green Day.
Als tweede reden toont het viertal tegelijkertijd dat er ook plaats is gemaakt voor een streep nuance en meer doordachte nummers. Het refrein in ‘Hey Johnny’, de surfvibe in ‘Why generation’ of de climax in ‘Bad habits’ onthullen betere songschrijvers dan de raggende mannen van het debuut. Belangrijke factor voor deze meer bedachte aanpak is waarschijnlijk de ontwenning van frontman Carper. De niet-aflatende vraag naar drugs in Trix enkele jaren terug deed ons al iets vermoeden, en nu weten we zeker dat de man een gevecht met harddrugs levert. Het resulterende materiaal is trouwens in twee categorieën op te delen: ‘Overdose’ en ‘Sober’ zijn puur vulsel, eindspurt ‘Stupid decisions’, ‘Bad medicine’ en ‘Bad habits’ rammen de repeatknop in jouw plaats al kapot.
‘Too’ laat met momenten een meer serieuze band horen en de songs hebben meer vlees dan de pure partypunk van ‘Cheap beer’ of ‘Wake bake skate’. Toegegeven, we vragen ons af hoe lang het werk van FIDLAR onze aandacht deze keer zal weten vast te houden, maar de komende weken zijn we alvast helemaal mee. Iedereen die zijn of haar collectie smooth jazz beu is weet waarnaartoe.
Fidlar speelt binnenkort in Kortrijk (De Kreun, 21.11, info & tickets), Brussel (AB Club, 22.11, info & tickets) en Utrecht (23.11, TivoliVredenburg, info & tickets).
