We krijgen niet elke dag een opmerkelijke cd als deze in de bus. Je kan je een plaat immers moeilijk experimenteler dan dit voorstellen. Farewell Poetry heeft kosten noch moeite gespaard om van hun debuutalbum iets unieks te maken. Het is een opmerkelijke combinatie van filmische shoegaze en poëzie, die het beste gedijt in rustige en nachtelijke settings.
Farewell Poetry is niet zomaar een groep: het is een onorthodoxe samenwerking tussen Jayne Amara Ross, een Angelsaksische poëzieschrijfster, en een stel Parijse muzikanten. Het resultaat is dat er op “Hoping for the Invisible to Ignite” nooit gezongen wordt. Ross leest letterlijk haar poëzie voor, de muzikanten zorgen voor een passend achtergrondgeluid. Dat geluid mengt invloeden uit klassieke muziek en modernere post-rock. Het geheel baadt in een mysterieus sfeertje waarvan we vermoeden dat de mosterd bij Godspeed You! Black Emperor gehaald zou kunnen zijn. Zelfs in de de albumcovers zien we gelijkenissen. Alleen moet wel vastgesteld worden dat waar hun Canadese collega’s uitblinken in een akelig perfecte climaxopbouw en bombastische uitspattingen, het collectief van Farewell Poetry muzikaal soms net iets teveel op de vlakte blijft.
Dat wil echter niet zeggen dat de wall of sound die zowat de hele plaat kleurt, niet de moeite is. Of dat de subtiele, donkere structuren van “All In The Full, Indomitable Light Of Hope (Part II)” niet gehoord zouden mogen worden. Dankzij de minimalistische opbouw draagt het hele album een bijzonder melancholische sound met zich mee, die bijwijlen zeker weet te raken. Alleen hadden de songs soms best wat spannender gemogen.
Maar er is natuurlijk ook nog altijd de poëzie, die een cruciaal element van deze plaat uitmaakt. Het hoge Shakespearegehalte – opener “As True As Troilus” vindt dan ook zijn wortels in Shakespeare’s “Troilus and Cressida” – zorgt weliswaar soms voor een iets te hoog blasé-gevoel, toch staat het buiten kijf dat Ross een buitengewoon getalenteerde schrijfster is. Het is dan ook niet zozeer storend dat er niet gezongen wordt, want de teksten op zichzelf zijn sterk genoeg.
Wij kunnen niet garanderen dat je “Hoping for the Invisible to Ignite” niet saai zal vinden: het is een bijzonder risicovolle plaat, die “not everyone’s cup of tea” zal zijn. Wij gaan er van uit dat een liefhebber van poëzie en bedwelmende filmmuziek, die zich in de nachtelijke uurtjes met een glas wijn in de zetel ploft, met volle teugen zal kunnen genieten van dit uitzonderlijke werk.
Album verdeeld door N.E.W.S