Ooit was er een tijd, ergens eind jaren ‘90 en begin jaren ‘00, dat Faithless incontournable was. Enerzijds was er de live-reputatie waarbij het samenhorigheidsgevoel immens was wanneer klassiekers ‘God is a dj’, ‘We come one’ of ‘Insomnia’ de gigantische menigte in werden gekatapulteerd. Anderzijds waren er de platen, althans toch de eerste drie, die een uniek en uiterst divers pallet van dancemuziek op je synapsen los lieten. Na ‘Outrospective’, ondertussen bijna twintig jaar oud, verloor de band langzaamaan de greep op het genre en is de herinnering naar wat er nadien werd uitgebracht steeds vager.

Sowieso moest er vanuit een ander vaatje getapt worden. Na het stopzetten van Faithless in 2011, dat weliswaar werd opgevolgd door halfslachtige afkooksels onder namen als Faithless 2.0 en Faithless Sound System, doen Sister Bliss en producer Rollo het deze keer zonder de sjamanistische doordenker Maxi Jazz. Met het verdwijnen van deze motor voor zelfbewustzijn en naastenliefde had Faithless makkelijk een andere weg kunnen inslaan. Toch blijkt die zorgzame en verbindende kern minder fundamenteel aan Maxi Jazz verbonden dan gedacht. ‘All blessed’ focust zich wederom op het uitdragen van en inspireren tot harmonie tussen elkaar en de wereld, met een boot vluchtelingen op de albumhoes.

Om die boodschap de wereld in te sturen werd beroep gedaan op een rist guest vocals, waaronder Damien Jurado, dichter Suli Breaks en producer, rapper, performance artist en fenomeen uit de Londense underground Gaika. De stempel die de charismatische Maxi Jazz drukte op Faithless wordt daarbij minder gemist dan gedacht. Al is dit geen vrijgeleide om ‘All blessed’ meteen de hemel in te prijzen. 

De kenmerkende eigenwijze mix van introverte en extraverte house en trance nummers, die ons ten tijde van ‘Reverence’ en ‘Sunday 8PM’ zo begeesterde, moet op ‘All blessed’ de duimen leggen tegenover een meer populaire invulling. Faithless is geen onbeschreven blad meer, maar nog steeds een band met wereldfaam en bijgevolg een (potentieel) groot bereik. In nummers als ‘Remember’ voel je dat de beat opgedrongen wordt, waar een meer inspirerende benadering het nummer beter zou hebben gemaakt. Enkel ‘Friendship’ en ‘Take your time’ zijn echte albumtracks zoals we die tijdens hun eerste platen regelmatig tegenkwamen. Al valt het op dat eerder spirituele inslag van vroeger plaats heeft gemaakt voor een chillhouse-sfeertje.

Tijdloze nummers zal ‘All blessed’ niet voortbrengen. Dat we tegenwoordig een grotere liefde hebben voor technologie dan voor elkaar is een te verdedigen boodschap, maar je moet hem wel adequaat kunnen overbrengen. En daar is Nathan Bell tijdens single ‘Synthesizer’ niet toe in staat. ‘Walk in my shoes’ is dan weer een ballad die uit had kunnen groeien tot een wereldhit. Laat dit nummer inzingen door pakweg Rihanna en gooi er nog enkele strofes tegenaan en de bankrekening is gespijsd voor de komende jaren. Anderzijds moeten we het de band nageven dat ze het nummer op deze manier zeer intiem houden. 

Faithless heeft ook nog eens de pech dat het nummers niet op een live publiek kan loslaten. ‘What shall I do’ heeft het potentieel om met de skills van Sis Bliss een massa tot extase te brengen. En mocht Ibiza de poorten weer openen zouden ‘Gains’, ‘I need someone’ en ‘Innadadance’ de vibe van het eiland makkelijk tot leven kunnen wekken. Met andere woorden: ‘All blessed’ blaast het geloof in Faithless nieuwe leven in, al zal het fans van het eerste uur wellicht niet opnieuw overstag doen gaan.