Zwitserland, het land van besneeuwde bergtoppen en groene dalen. Vanaf nu mag ook Fai Baba bij die associaties gevoegd worden. Dit is het alias van Fabian Sigmund, die juist zijn tweede album ‘Snake Snake’ uitgebracht heeft. Sigmund zag, ondersteund door enkele lokale kruiden, het muzikale licht na een spirituele reis door India in 2007. Hij werd snel opgemerkt en tekende bij A Tree In The Field Records waarvoor hij in 2010 zijn debuut opnam. Dit bleef onder de radar bij velen en met ‘Snake Snake’ zou hier wel eens verandering in kunnen komen.
Sigmunds muziek bestaat uit verschillende ingrediënten. Eerst mixt hij bij momenten wild om zich heen slaande bluesgitaren met folk uit de zuiderse Amerikaanse staten, denk aan Townes van Zandt, wiens ‘Rex’s Blues’ hij covert. Vervolgens giet hij daar een psychedelisch sausje over en brengt hij het geheel met een DIY-attitude waar menig punkartiest jaloers op zou zijn. De verhouding waarin deze ingrediënten aanwezig zijn verschilt per nummer. Hierdoor is het geheel een gediversifieerd en bovendien zeer goed album geworden.
Enkele liedjes steken erbovenuit. ‘In My Time Of Dying’, een traditionele gospelsong met een rijke geschiedenis, doet met zijn repetitieve, rauwe riff denken aan The Kills. De onbekende zangstem roept zelfs associaties op met Karen Elson. ‘Peach Orchard Mama’ katapulteert je dan weer terug naar de rokerige kroeg waarin Blind Lemon Jefferson het nummer in 1929 voor het eerst speelde. Dat Sigmund ook een stem heeft waar menig zanger jaloers op is bewijst hij in ‘Devil’s Face’. Tenslotte serveert de Zwitser in ‘Why Do You Treat Me Like You Do’ psychedelica die doet vermoeden dat de man zulke sterke lsd heeft dat zelfs Syd Barrett wit zou uitslaan.
Niet alles is even sterk, ‘Rose’ bewijst bijvoorbeeld dat je het experiment ook te ver kan drijven. Enkel steunend op een drumritme en achtergrondgezoem kan de stem het nummer niet naar het niveau van de rest van het album tillen. Dit weegt echter niet op tegen de positieve punten van het album. Sigmunds muziek is moeilijk in een vakje te steken en heeft daardoor al de meest uiteenlopende benamingen gekregen, tot “psychedelische poëzie” toe. Feit is dat, door de mix van stijlen, Fai Baba verschillende groepen muziekliefhebbers aanspreekt en op die manier een breder publiek kan bereiken. En met zulk een sterk album op zak kunnen we dat enkel toejuichen.
Fai Baba verblijft momenteel in de Verenigde Staten en heeft geen live datums in de Lage Landen op het programma staan.
Verdeeld door Sonic Rendezvous