Met een ex-lid van Thee Silver Mt. Zion en eentje van Godspeed You! Black Emperor mag het niet verbazen dat Esmerine postrock hoog in het vaandel draagt. Op voorganger ‘La Lechuza’ werd de groep rond Rebecca Foon en Bruce Cawdron uitgebreid naar een kwartet. Maar samenwerkingen met artiesten van buitenaf blijven het stokpaardje van deze band.
Voor hun vierde worp ‘Dalmak’ trok Esmerine naar Istanbul en werkte daar sessies af met een viertal Turkse muzikanten. Dat levert zowel interessante als ronduit vreemde geluiden op. Als de plaat opent met ‘Learning to Crawl’, lijkt het alsof je naar een hedendaags klassiek werk zit te luisteren. Als ‘Lost River Blues I’ van start gaat, blijkt die opener ons op het verkeerde been gezet te hebben. De combinatie van sfeerschepping en Arabische instrumenten brengt alleszins een interessant stukje muziek voort. Ook ‘Lost River Blues II’ en ‘Barn Board Fire’ teren op dit concept. Op ‘Hayale Daymak’ creëert Esmerine een rustpunt, een simplistische song waar een orgel door een muziekdoos gehaald lijkt te worden. In het tweede deel van de plaat haalt de band er nog een invloed bij: ‘Translator Clos I’ neigt namelijk behoorlijk naar western.
Voorts gaat de groep in ‘White Pine’ recht naar het hart met een intrigerende folk-instrumental zoals ook Dirty Three dat wel eens weet te doen. Ons heeft de plaat niet volledig weten te overtuigen, maar we betwijfelen of dat de bedoeling is. Esmerine tast de grenzen van muzikaliteit af en deinst niet terug voor experiment.
Esmerine speelt binnenkort op het Le Guess Who? Festival in Utrecht (29.11, info & tickets) en in de AB in Brussel (01.12, info & tickets).
Album verdeeld door Konkurrent