Toen Eraas eind november in Gent speelde, viel ons al op dat hun muziek hen en het publiek liet wegzweven van de aardse beslommeringen. Slingerend tussen triphop en post-rock en met zin voor experiment overtuigden ze. Het album dat de groep toen al in de VS had uitgebracht, is sinds deze maand ook bij ons verkrijgbaar, en hetzelfde gevoel bekruipt ons bij de beluistering ervan.
De helft van dit duo wordt gevormd door Robert Toher, die al flink zijn sporen verdiende bij Apse. En neen, we zullen de flauwe grapjes die verwijzen naar de Brugse misdaadauteur achterwege laten, wees gerust. Met Eraas vist de man, ditmaal met slechts één kompaan, in dezelfde vijver van ambient, post-rock en experimental. Daar blijken behoorlijk smaakvolle watercreaturen boven te halen, getuige de acht songs die opgediend worden. ‘Above’ jakkert door donkere steegjes, de avondklok ruim overschrijdend. Op jaren 90-beats weet ‘Guardian/Descent’ naar de keel te grijpen. Er gaat iets betoverends uit van de hypnotiserende eenvoud van de veraf klinkende stem en het bijna monotone drumpatroon dat zich meer herhaalt dan FC De Kampioenen. ‘Circling’ is niet meer dan een instrumentaal tussendoortje op papier, doch doet zijn naam alle eer aan en is de verklanking van hoog in de lucht cirkelende gieren die hun aas al gespot hebben maar de laatste ademstoot geduldig afwachten.
De grootste troef van de New Yorkers is dat ze in de korte tijdspanne die hun album omvat en in een beperkt aantal liedjes toch voldoende variatie weten in te bouwen om je mee te nemen op hun muzikale tocht. Valkuilen worden zorgvuldig gemeden en nergens worden we overhaast, en toch is het allemaal al voorbij eer we er erg in hebben. Dit is een behoorlijk straf plaatje dat net onder de radar dreigt te blijven. Dat zou, eerlijk gezegd, onverdiend zijn.
Album verdeeld door Konkurrent
