Na een succesvolle festivalzomer brachten Thibault Christiaensen en Pieter Bruurs eindelijk hun nieuwe album, ‘Equal Idiots’, uit. Hun laatste plaat dateerde reeds van 2020.

Hun jongste telg begint meteen stevig, zoals we van hen gewend zijn. Met ‘I am the light’ en ‘The bees’ brengt het duo hun gebruikelijke hoog-energetische melodieën, aangevuld met stevig gitaarwerk. Wie de twee al langer volgt, zal zeker niet teleurgesteld worden door deze sterke entrée. Daar blijft het echter niet bij: op nummer drie komt ‘Strawberry’. Toegegeven, dit nummer werd al platgedraaid door menig radiozender, maar weet toch te verrassen na de eerder ruige voorgangers. Dit nummer brengt meer rust in het album, zelfs een tikje melancholie, en nodigt de luisteraar zelfs uit tot meezingen.

Later gaat het tempo echter weer omhoog: met ‘Shoot’ en ‘Barcode’ zullen de die-hard fans zich gegarandeerd kunnen uitleven. Wie op zoek is naar meer variatie op het gekende stramien, zitten er echter enkele opvallende pareltjes tussen. Zo doet de intro van ‘Pandemonium’ ons vaag denken aan een donkere westernfilm, waar de held en de schurk elkaar in een revolvergevecht te lijf zullen gaan. ‘Time is the reason’ doet ons door zijn nonchalance dan weer denken aan ‘BLA BLA BLA’ van Maneskin. Misschien geen evidente connectie, maar zeker passend binnen het album.

Tot slot verrast Christiaensen in ‘This place is home but I don’t know it anymore’: in tegenstelling tot de rest van het album, zingt hij hier als de vleesgeworden rust. Heel intiem, heel vertellend, met slechts wat gitaargetokkel als begeleiding. Kortom, ‘Equal Idiots’ biedt een perfecte soundtrack aan voor wie wat extra energie kan gebruiken tijdens de grijze herfstdagen. De nummers zijn eerder kort en daarmee dus ook perfect voor een snelle oppepper.

Al bij al kunnen we dus wel stellen dat Equal Idiots er met hun gelijknamige album een waardige opvolger van ‘Eagle castle bbq’ en ‘Adolescence blues community’ bij hebben. Dat hun energie nooit op lijkt te raken, hadden ze reeds meermaals bewezen. Maar in dit album tonen ze aan dat ze van meerdere markten thuis zijn. Christiaensen deed ons op meerdere momenten zelfs een punkrocklegende, weggelopen uit de vorige eeuw.