“Every time I sit down and make a track it’s a struggle. I can’t make 5-10 tracks a day. I don’t produce like that. I’m lucky if I can get 8-16 bars in a day. (…) EVERYDAY is a struggle.” Dat was enkele weken geleden te lezen op de Facebookpagina van Jlin. Het zegt iets over haar toewijding en keuze om complexe muziek te maken. Na het ongure ‘Dark energy’ uit 2015 pakt Jlin het deze keer echter iets subtieler aan.
Aan het opzet is niets veranderd. ‘Black origami’ borduurt verder op de footwork-traditie. Door de enorme gelaagdheid en combinatie van hyper-intensieve house en samples creëert Jlin een onheilspellend surreëel klimaat dat extreme dance battles in de hand moet werken. De evolutie zit hem voornamelijk in de subtiliteit die ze in haar nummers steekt en niet zozeer in verborgen lagen of een vernieuwende insteek. Het militante waarmee de vorige plaat doorspekt was wordt naadloos opgevangen door een meer verhalende songstructuur, waardoor er meer ademruimte ontstaat. Wie ooit Gangpol & Mit live aan het werk zag (aanrader!) weet dat hun soortgelijke IDM voornamelijk waarde heeft in combinatie met hun zelfgemaakte animatiefilmpjes. Jlin heeft voor haar werk de visuals niet nodig om episch uit de hoek te komen.
Jlin ontpopt zich in een razendsnel tempo als vernieuwende kracht binnen het footwork-subgenre. Door de toevoeging van verrassende sensaties uit alle windrichtingen komt ze volledig los van thuisstad Chicago. Met Oosterse, Afrikaanse, grootstedelijke en Zuid-Amerikaanse invloeden weeft ze een onconventioneel muzikaal tapijt dat onberedeneerd en toch consistent aanvoelt. De futuristische transcendentie is dan ook nooit veraf tijdens “soundsystem Jlin”.
Bovenal blijft het album, ondanks het groot elektronisch ADHD-gehalte, over de hele lijn bekoren. Met een eclatante finaleronde (‘Never created, never destroyed’ en ‘Challenge (to be continued)’ ) weet ze de aandacht tot op het einde stevig vast te houden. Het is geen sinecure om dergelijk kunststukje te herhalen, maar met haar tweede langspeler stijgt, een beetje verrassend toch, de kans op onvoorwaardelijk fanschap. Het zegt iets over het vernuft en intellect dat achter elk nummer verscholen gaat. Haar vastberadenheid in haar dagelijkse muzikale strijd levert alvast voldoening op bij deze toehoorder.
