Drie jaar geleden waaide Empress Of verfrissend binnen met ‘Me’, een debuut vol eigenzinnige electropop met scherpe randjes. Die drang om te bewijzen is omgevormd tot bevestigen, en dat doet ze degelijk met ‘Us’. Dat ze dat zou doen verbaast ons niet, al hadden we liever wat vaker verrast geweest door het resultaat.

Nochtans begint ‘Us’ meteen met een nieuwigheid. Was Lorely Rodriguez op haar debuut nog de absolute alleenheerser, dan schakelt ze op ‘Us’ een trouwe kring vazallen in. De albumtitel gaf het enigszins weg, al blijft het verschieten wanneer je plots Blood Orange-bezieler Devonté Hynes hoort op het einde van ‘Everything to me’. De twee kennen mekaar al langer, en Rodriguez was onder meer te horen op Blood Oranges nummer ‘Best to you‘. Die laatste levert nu een – zij het minder opvallende – wederdienst.

Hoewel ‘Us’ dus een groepswerk is geworden, voelt het gestroomlijnder aan dan de voorganger. Producers Georgia Barnes (in een ver verleden drumster bij Kate Tempest) en Pional (bevriend met John Talabot en The xx) strijken de muzikale plooien helemaal glad. Het maakt Empress Of een pak toegankelijker en zal waarschijnlijk een breder publiek aanspreken, maar we missen toch de onvoorspelbaar in het rond stuiterende electronica van de voorganger (pakweg ‘Water water’ of ‘Kitty kat’). ‘I’ve got love’ sluit nog het nauwst aan bij het meer experimentele oudere werk. Het tempo ligt doorgaans een pak trager, wat maakt dat het opgewekte ‘I don’t even smoke weed’ des te aanstekelijker werkt.

De grootste nieuwigheid is de occasionele Spaanse zangpartij, alsof ze niet enkel met haar opgeblonken geluid zowel een breder als diverser publiek wil aanspreken. Tegelijkertijd zorgt die taalwissel voor een extra oprecht kantje. En oprecht klinkt Rodriguez wel vaker op ‘Us’. Haar geluid mag dan wat verder afstaan van wat ze in haar eentje deed, in haar teksten is ze erg open en direct over wat haar tijdens het maakproces van ‘Us’ bezig hield. En dat blijken, wederom zoals de titel aangeeft, relaties met anderen te zijn. Die directheid leidt helaas ook meermaals tot clichés tot meligheid, waarbij we het moeilijk hebben om haar te geloven. Op afsluiter ‘Again’ wringt ze gelukkig wat harder aan haar pen: “I’m sure I’d recognize you if I lost my memory / There’s no voice on earth that speaks so sweet / I hope the next lifetime you’ll be somewhere next to me / Like two blades of grass beneath a tree.”

Ondanks die nieuwigheden blijven we wat op onze honger zitten na ‘Us’. Zowel met haar muziek als haar stem neemt Rodriguez weinig risico’s. ‘Generisch’ krabbelden we neer tijdens het luisteren. Anderzijds vergaloppeert ze zich niet met bombastische pop of trendgevoelige geluidjes zoals sommige van haar voorgangsters. Braaf verder regeren op deze manier zal haar weinig tegenstand opleveren, maar geschiedenis schrijven doet Empress Of hier niet.

Empress Of speelt 24 maart in de Botanique (info & tickets).