De electropop-veteranen van Little Dragon hebben hun naam goed gekozen. Net zoals het draakje dat zowel schattig als gevaarlijk kan zijn, steunt de muziek van het viertal vooral op enkele contrasten. Yukimi Nagano’s stem klinkt veeltijds sensueel doch afstandelijk; de begeleidende nummers schommelen tussen dromerig en dansbaar. Hoewel dat in het verleden voor enkele interessante tracks heeft gezorgd, is het dezelfde wispelturigheid die de titel van ‘Season high’ net een tikkeltje minder goed gekozen doet uitkomen.

Opener ‘Celebrate’ grijpt schaamteloos terug naar Prince And The Revolution en de foute kant van de jaren ‘80 – welke achteraf natuurlijk de juiste bleek te zijn. In de laatste maten horen we zelfs nog eens een rasechte gitaarsolo: een ware rariteit vandaag de dag. Daarna is het helaas gauw gedaan met de pret. ‘Butterflies’ is een knap atmosferisch tussendoortje en toont de Zweden van hun meest kunstzinnige kant. Voorproefjes ‘High’ en het aanstekelijke ‘Sweet’ mogen er eveneens best wezen. Eens op de tweede helft van de plaat aangekomen, springt echter alleen ‘Strobe light’ er nog tussenuit.

Toch is het moeilijk te bepalen wat er dan precies ontbreekt aan de songs op ‘Season high’. Wie bijvoorbeeld ‘The pop life’ analyseert, zal slechts een meesterlijk gecomponeerde dancetrack ontdekken. Daar ligt gelijk het probleem: Yukimi en co. lijken zo hard hun best te hebben gedaan dat ze vergeten zijn zich ondertussen te amuseren. Elk nummer klinkt vervolgens als een stijloefening of als een demo bij de handleiding ‘Perfecte popliedjes schrijven’. Zo verraden ‘The pop life’ en ‘Strobe light’ het potentieel van een ware anthem, maar klinken ze te ingehouden en gecontroleerd om er werkelijk een te zijn. Insgelijks domineert er op intiemere tracks zoals ‘Don’t cry’ steeds een zekere onpersoonlijkheid.

De band gaf zelf reeds aan dat het moeilijker en moeilijker werd om albums op te nemen: “The making of this album has been a struggle,” klonk het bij Nagano. We moeten toegeven dat de struggle niet vollédig voor niets is geweest. Wanneer je ‘Season high’ herbeluistert met de juiste verwachtingen, geeft namelijk een heel ander – en beter – album zich bloot. Of het de moeite loont, blijft maar de vraag. Little Dragon heeft met ‘Season high’ kortom een plaat gemaakt die tijd vergt, maar dat door enkele zwakke nummers niet helemaal weet te rechtvaardigen.