Van oorverdovend harde, razende punk naar een meer genuanceerde sound overschakelen: het is iets wat vele hardcore- en punkbands proberen. Dat is vaak ook nodig, want eens de woede en opgekropte frustratie enigszins is weggeëbd, vinden muzikanten dikwijls niet meer hun heil in dat onbuigzame genre. Het resultaat is iets dat vaak post-hardcore wordt genoemd, maar door die noemer eigenlijk wordt tekortgedaan. Post-hardcore klinkt nogal rechtlijnig als een vlag die niet al te veel ladingen dekt, net zoals emo, mathrock, noise en zelfs postrock vaak het resultaat zijn van een soortgelijke evolutie.

De Amerikanen van Big Ups maakten eenzelfde muzikale odyssee. In 2014 werden onze oren nog geteisterd door de takkeherrie van ‘Eighteen hours of static’, een van de beste punkalbums van dat jaar, vol echo’s van bands als Fugazi of Minor Threat. Volledig passend binnen dat clichématige beeld, klokte die af op minder dan een half uur rechttoe rechtaan geknal. Dat gebrek aan ambitie en originaliteit wordt echter ruimschoots gecompenseerd op het kersverse ‘Before a million universes’. Waar de virtuositeit en muzikale metier er ook op hun debuut al van af spatten, voegt Big Ups daar nu ook een huiveringwekkende intensiteit, vindingrijkheid en complexiteit aan toe. Flarden postrock en noise flirten met de oorspronkelijke punk en fuseren tot een onstuimig geheel van pure muzikale delicatessen.

De referentie die spontaan te binnen schiet bij het beluisteren van ‘Before a million universes’ is niet de minste. Met zekerheid kan je het zelden weten, maar de kans dat Big Ups niet zelden naar Slints ‘Spiderland’ hebben geluisterd tijdens het schrijfproces van deze plaat, is even groot als de kans dat Johan Cruijff ooit nog tegen een bal zal trappen. Zeker als je je waagt aan ‘Meet where we are’, dat met voorsprong het beste Slintnummer is dat die band zelf nooit heeft geschreven. Elders pikt de band eveneens de beste elementen op, om er dan een volledig eigen brouwsel van te maken. ‘Hope for someone’ herinnert aan het beste wat noiserock te bieden heeft.

Het gevaar bij een plaat als deze, met een overvloed aan duidelijke invloeden, is de eendimensionaliteit die als een zwaard van Damocles boven het hoofd hangt. Desalniettemin weet Big Ups hier meesterlijk om heen te werken met een overvloed aan dynamiek. Harde, tot headbangen aanzettende riffs worden afgewisseld met subtiele rustpunten die het geheel een indrukwekkend intens karakter geven. Die tempowisselingen zorgen voor een onbehaaglijk effect, dat nog wordt versterkt door drumroffels die klinken alsof de hemelgoden elk moment een nieuwe plaag over de mensheid kunnen afroepen terwijl ook de basgitaar meer dan zijn duit in het zakje doet. De zang, af en toe afgewisseld met een streepje spoken word, geeft het totaalplaatje een nog dieper kervende toets. De plaat heet ‘Before a million universes’ en zo klinkt ze ook: buitenaards.

Album uitgebracht op Tough Love Records

Big Ups staan 6 april in de VK (info & tickets)