Het was een dag waarvan fans begonnen te twijfelen of hij ooit wel echt zou komen: de release van een Ecco2K-project. Al sinds 2013 wordt er gewacht op een plaat van de Zweed, die vooral bekend is van zijn features op nummers van Drain Gang-vrienden Bladee en Thaiboy Digital. Op hun gemeenschappelijke mixtape ‘D&G’ uit 2017 stonden er wel enkele Ecco-nummers en op het internet circuleren er oude singles en demo’s, maar voor de rest heeft de man bitter weinig op zijn naam staan. Dat terwijl zijn features toch altijd de meest memorabele stukken zijn van de songs waaraan hij zijn zoetgevooisde stem verleent. Zonder al te veel boe of ba besloot hij dan toch om deze week ‘E’ online te zwieren, en zo werd onze wens uit het niets werkelijkheid.

Om te beginnen met het negatieve: voor iemand die zich sterk bezig houdt met het uitwerken van de Drain Gang-esthetiek, zoals bijvoorbeeld door heel wat videoclips te regisseren, zijn de albumhoes en -titel verrassend ongeïnspireerd. Van de muziek kunnen we gelukkig niet hetzelfde zeggen. Ecco2K tapt duidelijk uit hetzelfde vaatje als zijn mede-sadboys, al lijkt de focus bij hem nog veel meer op het etherische te liggen. Ook opvallend: een solo-album betekent in dit geval ook echt solo. Features van vaste medewerkers Bladee, Thaiboy Digital en Yung Lean zijn volledig afwezig. Op ‘E’ neemt Ecco eindelijk de tijd om zelf volledig in de spotlight te gaan staan.

Het sterkste en meest unieke aspect van deze muziek is ongetwijfeld Ecco2K’s zang. De stem wordt ondergedompeld in heel wat effecten, maar toch klinkt Ecco permanent alsof hij in je oor fluistert en zijn meest intieme geheimen met je deelt, waardoor zijn muziek een heel aparte en persoonlijke sfeer krijgt. Zijn bekentenissen gaan overigens vooral over hoe depressief hij zich voelt en hoeveel drugs hij gebruikt om toch maar met zijn zinloze bestaan om te kunnen gaan. Niet meteen vrolijke materie, al past het perfect bij de ijzige aura van de beats.

Ecco brengt naar gewoonte een soort mix van bedwelmende hiphop en alternatieve r&b, waarbij hij volledig de nadruk legt op het scheppen van een droefgeestige stemming. Al vanaf de hypnotiserende opener ‘AAA powerline’ – met Yves Tumor op productie – word je moeiteloos meegezogen in Ecco’s schaduwwereld, dankzij zijn monotone en toch zo sensueel gebrachte hook. Het is echter vooral met ‘Peroxide’ dat de pathetiek van de beats naar boven komt en de emotionele reis begint. Orgelpunt is ‘Calcium’ halverwege het album, dat door zijn stuwende synths en energiek-apathische flow een waar gevoel van spanning en dramatiek weet te creëren.

Alle nummers gaan duidelijk voor dezelfde esthetiek van de melancholische fluisterrap, maar dat wil niet zeggen dat dit een monotone plaat is. Zo staan er enkele korte, vagere nummers op als ‘Fruit bleed juice’ die niet echt op zichzelf staan, maar op de plaat als sfeervolle brugjes werken naar de meer gestructureerde nummers. Een track als het bitterzoete ‘Security!’ doet muzikaal gezien dan weer meer denken aan de neerslachtige dancehall van Palmistry dan aan de depressieve rap waar de drainers voor bekend staan. De enige echte misser is ‘Time’, een wat schreeuwerig trapnummer dat niet echt in het narcotische geheel past en wat te stoer wil klinken.

We hebben er lang op moeten wachten, maar na al die tijd bewijst Ecco eindelijk dat hij ook op zichzelf een boeiende plaat kan maken. De plaat past perfect in het oeuvre waar het Drain Gang-collectief nu al zes jaar aan timmert, maar heeft binnen dat geheel toch een eigen smoel. Met ‘E’ laat Ecco2K letterlijk en figuurlijk zijn unieke stem horen in de wereld van Zwedens meest mistroostige rappers.