William Doyle stelt zijn luisteraars graag op de proef, dat was onze conclusie na ‘Total strife forever’, het album waarmee hij vorig jaar debuteerde als East India Youth. Het was een plaat die tijd nodig had om te rijpen maar je uiteindelijk rijkelijk beloonde voor je geduld. Het legde de Brit overigens geen windeieren: een plek in menig eindejaarslijstje, een nominatie voor de Mercury Prize en een platencontract bij XL Recordings op de koop toe. Nu, één jaar later, is er al een opvolger getiteld ‘Culture of volume’.
Aanvankelijk lijkt Doyle gewoon verder te gaan waar hij in 2014 gebleven was. De naar ambient neigende elektronische soundscape ‘The juddering’, waarmee hij z’n tweede langspeler opent, sluit nauw aan bij het geluid van de voorganger. Een klein kwartiertje later wordt het echter duidelijk dat de artiest toch een nieuwe richting is ingeslagen. Door nu bijna elk nummer van zang te voorzien klinkt alles een flink stuk conventioneler en toegankelijker. Dat is ook weinig verrassend gezien de overstap naar een groter label.
‘Culture of volume’ kleurt dus iets meer binnen de lijntjes dan ‘Total strife forever’, wat niet wil zeggen dat het geheel echt eenvoudiger te verteren valt. East India Youths creaties mogen zich tegenwoordig dan wel sneller een weg naar binnen banen, het duurt desondanks nog steeds een hele poos voor ons brein het weelderige klankenpalet volledig verwerkt heeft. Met ‘Manner of words’, dat de 10 minuten vlotjes overschrijdt, tast de muzikant daarenboven de grenzen van onze aandachtsboog af. Het zorgt ervoor dat ook dit album meerdere luisterbeurten nodig heeft om ten volle geapprecieerd te worden.
Het hoogtepunt vinden we iets na halfweg terug in de vorm van ‘Carousel’. Volgend op technostamper ‘Entirety’ zorgt dat voor een welgekomen rustmoment, kippenvel inbegrepen. Ondersteund door lang uitgesponnen, haast kerkelijk aanvoelende synthesizerklanken gidst de doordringende stem van Doyle de luisteraar met veel gevoel voor drama richting catharsis.
Op het einde van de rit durven we ‘Culture of volume’ met enige voorzichtigheid van een popstempel te voorzien. East India Youth lijkt na zijn lastige eerste plaat namelijk toch op een iets groter publiek te mikken, maar verliest daar zijn eigenheid gelukkig nooit bij. Zijn songs weten nog steeds enorm te prikkelen en geven hun geheimen niet zomaar prijs. Zachtjes meedeinen op Doyles warme keelgeluid of verdwalen in de vele lagen van elektronische tapijtjes, het kan allemaal.
Album verdeeld door Beggars Group
