Op hun met galm en synths overladen nieuwste langspeler trekken de Dum Dum Girls de reeds op ‘Only in dreams’ voorzichtig ingezette evolutie naar een volwaardige jaren 80-sound consequent en tot in het extreme door, of het nu gaat om een ballad als ‘Are you okay?’, een sleper als ‘Lost boys and girls club’ of een poppy puntige rocker als ‘Little minx’. Nummers van deze laatste categorie vormen trouwens de hoofdmoot van het album, waardoor het geheel ondanks de donkere sluier naar goede gewoonte erg vinnig toegankelijk en catchy voor de dag komt.
Eerder dan een groepswerkstuk is ‘Too true’ in wezen een soloplaat van frontvrouw Dee Dee Penny, die de laatste jaren verschillende, reeds voldoende beschreven – google het er maar eens op na – persoonlijke tegenslagen te verwerken kreeg en mentaal in een diepe put terecht kwam. Van de andere bandleden van de Dum Dum Girls is geen spoor te bekennen. Onder hun tweetjes speelden Dee Dee en producer Sun Rose Wagner (The Raveonettes) immers de hele cd vol. Dat Penny redelijk straightforward vanuit haar directe omgeving en vanuit het hart schrijft, maakt het mogelijk de songs te beluisteren als waren het de meest intieme dagboekfragmenten.
Waar het abolute emotionele dieptepunt bereikt leek op de scharnier-ep ‘End of daze’ met het van de Schotse new wavers Strawberry Switchblade geleende ‘Trees and flowers’, dat zonder de context van pleinvrees resoluut richting klinische depressie wees, komt ‘Too true’ over als een eerste poging om uit het dal te kruipen. Gezien de productionele keuzes zoekt Dee Dee daarvoor onder meer heil in het vertrouwde geluid van haar jeugd. Een troostende rol is daarenboven weggelegd voor de tot de verbeelding sprekende, Franse symbolist Arthur Rimbaud (voor de gelegenheid uitgesproken als rimboe) die zijn eigen season in hell te lijf ging in de gelijknamige dichtbundel. Op ‘Rimbaud eyes’ passeren een aantal citaten uit diens ‘Le bateau ivre’ de revue. Verder wordt vooral de liefde gezien als ultieme reddingsboei in een wereld die ervaren wordt als één waarin evil blooms. Uiteindelijk zijn we er allerminst zeker van of de artieste er wel zoveel baat bij heeft gehad, vermits uit afsluiter ‘Trouble is my name’ vooral berusting spreekt.
Een nieuwe levensvreugde lijkt vooralsnog niet gevonden, wat niet in de weg staat dat we in ‘Too true’ een ouderwets goeie Dum Dum Girls terug vinden. Is het voor fans van het rammelrockende ‘I will be’ aanvankelijk even wennen aan de lichtjes overdreven eighties-sound, dan blijkt deze aanpak toch al snel wonderwel te werken. Uiteraard doet de kwaliteit van de nummers daar geen kwaad aan.
Album verdeeld door Konkurrent
