Je hebt het misschien ook al gemerkt: er worden in deze wereld meer platen gemaakt en uitgebracht dan goed voor je oren kan zijn. De Indiestyle-redactie zou graag elk exemplaar uitvoerig analyseren, maar moet het soms bij een korte beschrijving houden. Regelmatig stellen we je tien nieuwe albums die niet door de mazen van ons net zwommen, met voor elk wat wils.
Cold Specks – Neuroplasticity
Ondergetekende keek al lang uit naar ‘Neuroplasticity’ van Cold Specks, vooral dankzij de vooruitgeschoven nummers waarop Ambrose Akinmusire zijn jazzding mag doen. Na het beluisteren waren er gelukkig nog veel meer hoogtepunten op te tekenen. Vooral ‘Bodies at bay’ en ‘Let loose the dogs’ zijn uptempo kleppers waarin Al Spx slim gebruik maakt van de combinatie van onheilspellende orgels en haar al even apocalyptische stemgeluid. Wie houdt van Chelsea Wolfe, niet vies is van een warme soulstem en ook die mix helemaal ziet zitten, moet Cold Specks absoluut ontdekken. (JVL)
Album verdeeld door PIAS
Dawa – This should work
Het kwartet Dawa uit Wenen bracht aanvankelijk hun plaat ‘This should work’ al vorig jaar uit. In 2014 grijpt het viertal echter de kans om de Oostenrijkse landsgrenzen te doorbreken met een album dat bol staat van de akoestische folksongs. Hun geliefde begeleidingsinstrumenten zijn de gitaar, een prominente cello en de cajon die voor het grootste deel van de percussie zorgt, behalve wanneer de handclaps in ‘Frei’ de bovenhand nemen. Vooraan in de mix zit de uitstekende, warme stem van frontman John Michael Dawa. Vaker wel dan niet moeten we stemmen in het meervoud zeggen, aangezien er herhaaldelijk voor de formule boy-girl duet gekozen wordt. Fans van Ben Howard kunnen alvast hun hartje ophalen. (TD)
Album verdeeld door PIAS
Elephant Stone – The three poisons
Het Canadese Elephant Stone brengt een jaar na hun zelfgetitelde alweer een derde album uit. Op ‘The three poisons’ presenteren ze een verzameling trage Britpopsongs die spilfiguur Rishi Dhir nooit naar eerste klasse kan tillen. De man is nochtans een bekende sitarspeler waar bands als The Horrors en The Black Angels graag beroep op doen. Zijn invloed voert de groep inderdaad soms naar het psychedelische van The Beatles, maar de rest van de muziek blijft te braaf in tweede versnelling doorpuffen om daar iets werkelijk spannends uit te halen. Lichtpunten zijn evenwel de vrouwenvocalen die voor een soul-injectie zorgen en het melodisch sterke ‘Wayward son’. (JVL)
Album verdeeld door V2
Esben and the Witch – A new nature
Esben and the Witch zijn ondertussen toe aan hun derde langspeler. De sound die het trio brengt werd al meermaals omschreven als ‘gothic pop’ of ‘nightmare pop’. Dat elan lijken de Britten op hun nieuwste album ‘A new nature’ zonder omwegen door te trekken. Het is een understatement om te zeggen dat je niet echt vrolijk van de muziek wordt. De instrumentatie klinkt als de dood zelve en het stemgeluid van zangeres Rachel Davies is erg wanhopig maar evengoed troostend. Het zorgt ervoor dat er toch een lichtpuntje in het werk zit. Dat de nummers bij momenten over de tien minuten klokken maakt het er niet makkelijker op. Onze soundtrack voor Halloween is daarentegen alvast gekozen. (AB)
Album verdeeld door N.E.W.S.
Little X Monkeys – Mystic river
Het kan een behoorlijke schok zijn wanneer je beseft dat het vijftal dat je hier aan het werk hoort uit Namen afkomstig is. De muziek die ze brengen doet immers het tegenovergestelde vermoeden. Little X Monkeys beoefenen dan ook een genre dat bij ons weinig aan de oppervlakte komt, namelijk een kruising tussen roots en folkcountry. Dat is een erg fijne en welgekomen afwisseling. Je voelt je meteen een cowboy te paard in het wilde westen. Zangeres Marjorie Piret beschikt over een heel uitgesproken, scherpe stem die de instrumentatie naar een hoger niveau tilt. Het gebruik van onder andere een banjo en mondharmonica maken de ervaring compleet. Het bracht de groep al op verschillende Europese festivals en is dus absoluut een aanrader. (AB)
Album verdeeld door Notger Music
Zoot Woman – Star Climbing
Het is licht, het is elektronisch, het is zelfs af en aan een tikkeltje ‘zoot’. Het Britse drietal Zoot Woman heeft menig fan of casual liefhebber lang laten wachten op nieuw werk sinds hun laatste album ‘Things are what they used to be’ van alweer 5 jaar geleden. Futuristische retro is het hoekje van het universum waar de nieuwe plaat ‘Star climbing’ zich bevindt, precies daar waar zeventiger jaren afgekeken soft rock en synth pop van pak en beet een decennium later elkaar ontmoeten. Ironie giechelt stiekem in haar vuistje. Hoe vernieuwend deze mannen begin 2000 ook waren met hun gerecycleerde stijl, velen hebben sindsdien eenzelfde beweging gemaakt. Uniek of niet, de band maakte 11 mooie liedjes, die van heel vluchtig tot bijna dansbaar zeer aangenaam te luisteren zijn. (RS)
Album verdeeld door PIAS
Star Club West – My Ill Women
Maar liefst 21 nummers bevat de nieuwe dubbelaar van Star Club West. Vooraf voelt het door dit hoge aantal als een uitdaging, en het luisteren zelf maakt het niet veel makkelijker. Want ook op de zesde release van de Belgische band hebben we weer te maken met een sonisch landschap dat zijn weerga in de Lage Landen niet kent. Vrijwel elk geluidseffect die de mensheid rijk is wordt van stal gehaald, tot aan gebrabbel van baby’s en klanken uit hun speeltuig aan toe. Dat overdaad echter niet altijd schaadt wordt hier wel bewezen. Tussen de dromerige songs waarbij de aandacht van de luisteraar vereist is om niet af te dwalen, staan ook enkele regelrechte popkleppers die stante pede tussen de oren blijven kleven. Met 70 minuten speeltijd is My Ill Women een hele zit, maar wel eentje die zeer de moeite waard is. (RS)
Album verdeeld door Fons Records
Morning Parade – Pure adulterated joy
Album verdeeld door V2
Merely – Nirvana
Wie vertrouwd is met Sincerely Yours weet ondertussen wel waar hij zich bij een nieuwe release aan kan verwachten: popmuziek van Zweedse makelij met een dramatisch en vaak ook bombastisch randje. De laatste aanwinst van het label is Merely, een vrij tot zeer anonieme zangeres wiens stem en sound elk moment als een heliumballon op lijken te stijgen. Op ‘Nirvana’ weet de artieste af en toe doorheen bedwelmende sluierwolken te flitsen. ‘Princess Hervor’ is zo’n hoogtepunt waarbij de larger-than-life-aanpak, The Knife-geluidjes en engelenzang samen voor de beoogde trip zorgen, minder ijle klanken in ‘Neutron’ geven dan weer broodnodige ademruimte. (TK)
Album verdeeld door Sincerely Yours
Broeder Dieleman – Gloria
‘Gloria’ is na het in 2012 uitgekomen ‘Alles is ijdelheid’ het tweede album van de hand van Broeder Dieleman. Die naam doet bij de meesten misschien geen belletje rinkelen en de kans is groot dat dat ook nog eventjes zo gaat blijven. Het lijkt immers niet onlogisch dat velen zich zullen laten afschrikken door de Zeeuws-Vlaamse tongval van de Nederlandse songsmid. Deze vrees is evenwel ongegrond. Net zoals bij de West-Vlamingen van Het Zesde Metaal hoef je niet elk woord te verstaan om mee te voelen met de zorgvuldig opgebouwde folknummers. ‘Gloria’ is een fijn muzikaal dagboekje vol alledaagse mijmeringen met als hoogtepunt het knap openbloeiende ‘Kauwtje’. (AS)
Album verdeeld door Snowstar Records
Foto door Nick De Baerdemaeker.
