Een nieuwe ster lijkt geboren. Er is namelijk geen ontkomen aan Dikke de laatste tijd. De rapper uit Lummen heeft voor de release van ‘130 kilo’ een gigantische promomachine op poten gezet. Op Instagram was er de voorbije weken geen ontkomen aan al wie de Belgische rap een beetje volgt. Top Notch spaarde kost noch moeite. In New York worden nieuwe releases gepromoot op gigantische banners op Times New Square en hier stond Dikke te blinken op de Meir in Antwerpen. Iedereen moest en zou het weten: er is een nieuwe boy op de speelplaats.

Aan ambitie is er evenwel geen gebrek. Van de branie op de cover tot het feit dat hij tien nummers en een looptijd van meer dan een halfuur een EP durft noemen. Alles rondom Dikke ademt zelfvertrouwen uit en dat hoor je ook. Die Limburgse tongval leent zich uitstekend toe aan de edele kunst van het rappen. Hoewel het niet dat lekkere accent van de cité in Genk is, weet het evengoed te beklijven. Meer dan eens doet hij ons denken aan Freddie Konings, maar dan in het Limburgs. Daarnaast gebruikt hij ‘130 kilo’ om te tonen wat hij allemaal kan. Van trapbeats en drill naar eerder traditionele beats, het maakt Dikke niets uit. Hij grijpt iedere kans om zijn talent als verteller in de verf te zetten.

‘Zuid Frankrijk’ is zo eentje. Het nummer is een mix tussen ‘rags to the riches’ en ‘pas op wie je vertrouwt als je bekend bent’. Beetje cliché onderwerpen in het genre desalniettemin blijft het boeiend wanneer het goed gebracht wordt. Voor een Limburger rapt hij bovendien aan sterk tempo, zoals op ‘Tabaka’, een van de vier singles van de EP. Het is een leuk nummertje, maar eigenlijk ook niet meer dan dat. Dat komen we jammer genoeg misschien iets te veel tegen op dit project. Hoewel Dikke zijn talenten prima etaleert, blijft er achteraf een knagend gevoel hangen dat er telkens meer in zit. Iets meer focus had ‘130 kilo’ goed kunnen doen. Nu springt het geheel te vaak alle kanten uit.

‘Paranoia’ en ‘Running man’ zijn logische uitschieters. Een track met Zwangere Guy levert sowieso de nodige aandacht op, zeker als het zo’n lekkere is als op ‘Paranoia’. Over de chemie met Freddie Konings en de drillbeat hebben we evenmin te klagen op ‘Running man’. Helaas voelen beide nummers een beetje gemaakt aan. De rappers mogen elkaar dan wel goed aanvoelen, toch voelen beide als simpele money grabs. Voor Top Notch is het namelijk enorm interessant om zowel Zwangere Guy als Freddie Konings, beide in hun rooster, in de schijnwerpers te houden. De ene maakt zich klaar om met Stikstof te vlammen. De andere kondigde al aan dit jaar op vijf albums te mikken. Nee, geef ons dan maar ‘Dood voor mij’. De feature komt daar van Buikje en laten we eerlijk zijn dat hij niet bepaald het niveau haalt van iemand als Zwangere Guy. Echter, de chemie tussen Dikke en Buikje (de mopjes liggen voor het grijpen) is overduidelijk en beide heren passen goed bij elkaar.

Voor de rest zijn het vooral de overige singles die in het oog springen. ‘Lucky man’ en ‘Zes in de ochtend’ zijn puike nummers die geknipt zijn om in je hippe playlist te droppen. Ieder nummer toont wel een andere kant van Dikke zijn kunnen. Zo mag ‘Alone’ er zeker wezen. Het nummer is gestoeld op de betere trapbeat en het uitvoerig palaveren over cocaïnegebruik. Djalu, gekend van het collectief De Goeie Jongens en van zijn werk met Chaz, vinden we daarbij terug tussen de producers. Tussendoor een tip van de redactie: hou die man in de gaten. Het minpuntje is wel dat zijn heerlijke tag niet het nummer haalde.

Verder blijft Dikke iets te veel hangen tussen ‘interessant’ en ‘net niet beklijvend genoeg’. Geen enkel nummer op ‘130 kilo’ is er eentje voor de eeuwigheid. Evenmin zit er een echte stinker in. Die slotsom is toch wat ontgoochelend. Onze verwachtingen voor Dikke lagen een stuk hoger dan waar hij op ‘130 kilo’ maar geraakt. Mogelijks is dat iets meer onze schuld dan de zijn, maar toch. De competitie de laatste jaren is zodanig sterk geworden op eigen bodem dat je al van goede huize moet komen om te imponeren. En hoewel hij met ‘130 kilo’ een kolos van een ep in de balans gooit, zijn we niet zeker of het genoeg is.