Dan Bejar vormt hoogstwaarschijnlijk een grote bron van frustratie voor menig aspirant-rockster. Door zijn orkestje de naam Destroyer te geven, gaat hij immers lopen met de meest metal bandnaam ooit. Helemaal mooi is het dan ook als je weet dat zijn muziek al eens als loungy wordt omschreven en de man zelf eruitziet alsof hij nog geen mier zou kunnen destroyen. Gelukkig brengt hij wel dromerige popsongs die zelfs de ruigste boys helemaal zen krijgen. ‘Poison season’ is ondertussen alweer het elfde album in ’s mans oeuvre en het eerste na het alom geprezen ‘Kaputt’.
Vooruitgestuurde single ‘Dream lover’ zette ons enigszins op het verkeerde spoor naar hoe zijn nieuweling zou klinken. De vuisten-in-de-lucht-saxofoon deed ons vermoeden dat de Canadees het classic rock-pad zou verkennen. De rest van het album klinkt echter een pak meer zachtaardig met vooral de blaas- en strijkersarrangementen die meer dan ooit centraal staan. Een ietwat andere aanpak dan we gewoon waren, maar de trademark Destroyer-sfeer blijft ook in deze uitvoering intact. Dat is vooral de verdienste van het zoete stemgeluid van Dan Bejar; altijd net niet in de maat, altijd net niet zuiver maar wel altijd net heel raak.
Wat meteen opvalt aan de tracklist is dat er drie versies van ‘Times Square’ opstaan; de twee elegante strijkersversies (met verschillende arrangementen) vormen het begin en het einde van de plaat, en de 70s-rock-versie (mét saxofoon-solo, jawel) deelt het geheel mooi in de helft. Het toont vooral de twee gezichten die Bejar heeft op dit album. Aan de ene kant heb je de stijlvolle crooners als ‘Girl in a sling’ met minimale instrumentatie en de licht ongrijpbare, maar altijd schitterende teksten, aan de andere kant staan dan weer de jazzy stukken met een voller geluid die ten gepaste tijde opduiken en voor een aangename verfrissing zorgen tussen de zachtere passages. In die laatste categorie is vooral ‘Midnight meets the rain’ een opvallende verschijning, met funky blazers en bongo’s die zowaar uitnodigen tot danspasjes.
Om te beweren dat Destroyer dit jaar een war-on-drugsje gaat doen is misschien veel gezegd. Bejar zou dit trouwens ook verafschuwen. Na het onverwachte succes van ‘Kaputt’ kreeg hij namelijk een degout van alle randverschijnselen die dit met zich meebracht en bleef hij bewust een tijdje uit de spotlights. Maar of hij nu wilt of niet, de aandacht zal ook ditmaal verre van verslappen. ‘Poison season’ is immers net als zijn voorganger een bescheiden meesterwerkje.
Destroyer in het echt meemaken kan op 4 november in de Botanique (info & tickets).
Album verdeeld door Konkurrent
