De bebrilde nerd Dent May timmert lustig voort aan zijn persoonlijke muzikale weg met een geluid dat hij zelf tropical pop noemt. Op zijn derde ‘Warm Blanket’ vinden we echter wat meer dan gewoonweg pop. Zo zit er ook een tikje rock uit de jaren 70 in en ontbreken lichte invloeden van psychedelica, barok en country niet.
May gebruikt bovendien een hele reeks aan instrumenten en creëert daar graag uitgebreide arrangementen mee. Bovenal is hij echter een melodieënschrijver, een Beach Boy zonder broers. De deuntjes op ‘Warm Blanket’ schreeuwen groovy kwaliteit, maar we horen niet echt iets vernieuwends. Ondanks de verscheidene instrumentatie en sounds surft hij steeds verder op dezelfde groove waardoor we wat meer durf of experiment missen.
Dat de deur naar de mainstream radioplay op een kiertje staat, weten we zeker. Volgens ons is May echter niet geïnteresseerd in het vinden van die deur en wentelt hij zich liever in de rol van onbegrepen popsongschrijver.
Dent May speelt binnenkort niet live in de buurt.
Album verdeeld door Konkurrent
