Dehd begon als het muzikale gevolg van de liefde tussen Emily Kempf en Jason Balla. Drummer Eric McGrady mocht het derde wiel aan de wagen van de groep zijn, tot het liefdespaar vorig jaar uit elkaar ging. Dehd overleefde die relatiebreuk evenwel zonder blijvende schade en personeelswijzigingen: ‘Water’ was een wat ongemakkelijke maar goede break-up plaat, het nieuwe ‘Flower of devotion’ vormt het voorlopig sterkste werk van het uit Chicago afkomstige trio.

De songs op die laatste langspeler bestaan nochtans uit weinig opvallende bouwstenen: simpele drums, in reverb ondergedompelde gitaarriffs die de nummers het nodige reliëf bieden en dialogen tussen de kleurrijke stemmen van Kempf en Balla. De muziek is subtiel en dobbert ergens tussen onschuld en melancholie, de teksten zijn onomwonden. Het zangduo heeft zo ondertussen vrede genomen met z’n break-up. “I loved you too, but now that time is really past”, stelt Kempf in ‘Haha’. In het emotionele ‘Flood’ schemert de liefde daarentegen nog door: “I still love you, even as I leave you”. Uit elkaar gaan hoeft geen stap achteruit te betekenen, maar is een levenskeuze als een andere. “And now we are forgetting, and now we are living”.

Die directheid toont zich ook in het louter muzikale. De nummers op ‘Flower of devotion’ breken nooit uit en de distortion-pedalen blijven uitgeschakeld. Dit richt alle oren op de songs en met karakter overladen stemmen van het trio. En die aandacht eist de groep krachtdadig op dankzij de dynamiek in de vocals. ‘Flower of devotion’ bevat geen enkel zwak nummer. Het door Balla geleide ‘Moonlight’ vormt hierbij een hoogtepunt en is aandoenlijk in al zijn simpliciteit, een compliment dat we eigenlijk aan elk nummer kunnen geven.

‘Water’ was de onvermijdelijke break-up-plaat, ‘Flower of devotion’ een album over het leven erna: over vrijwillig alleen zijn (‘Loner’) en een band die onaangetast kan blijven als de liefde op stop wordt gezet. Open communicatie kan ervoor zorgen dat moeilijke keuzes geen negatieve spiraal inzetten; en evengoed dat directe maakt van ‘Flower of devotion’ zo een verfrissende plaat. Dehd is zichzelf en geen verzonnen idylle. Oprecht zijn is een mooie deugd.