Als Angel Deradoorian een plaat maakt, neemt ze daar haar tijd voor. Nadat ze vijf jaar had gebast bij Dirty Projectors (met name op doorbraakplaat ‘Bitte orca’) en haar toenmalig lief Avey Tare (Animal Collective) vergezelde voor zijn ‘Slasher flicks’-project, had ze eindelijk tijd om aan haar haar solodebuutplaat ‘The expanding flower planet’ te werken. Die titel was een metafoor voor het “uitbreiden van het bewustzijn”, en daar lijkt ze in de vijf jaar sinds die plaat niet mee gestopt te zijn. Opvolger ‘Find the sun’ is namelijk een broeierige, psychedelische trip naar de diepste hoeken van je onderbewustzijn en onderzoekt onder meer donkere dromen en spirituele ervaringen.

Opener ‘Red den’ geeft je aanvankelijk nog het gevoel dat je naar een trage hardrockplaat uit de seventies aan het luisteren bent, tot de stem van Deradoorian invalt. Dat is op zich niet verbazingwekkend aangezien ze de zanglijnen van Ozzy Osbourne verzorgt in Black Sabbath-coverband BSCBR. Ze drijft het tempo gestaag op en kijkt niet op de klok terwijl ze vooruit raast: tot drie keer toe overschrijdt ze de zevenminutengrens. Een eerste keer in ‘Saturnine night’, waarin de nerveuze krautrock-ritmes de bovenhand nemen. ‘Monk’s robes’ steunt dan weer op een piano die van Agnes Obel geleend lijkt, en ook ‘Waterlily’ is een sprookjesachtig folkliedje. ‘It was me’ is opnieuw een slepende rocker waarna ‘Devil’s market’ speelt met jazzy invloeden en een dwarsfluit verwelkomt. In ‘Mask of yesterday’ duiken koorzangen op en het episch aanzwellende ‘Sun’ dreunt bijna acht minuten door. Aan variatie geen gebrek.

Haar naam mag dan wel op de cover staan, toch is dit in mindere mate een soloplaat dan haar debuutalbum. Toen schakelde ze muzikanten in voor de instrumenten die ze zelf als multi-instrumentaliste niet kon spelen. Deze keer werkt ze nauw samen met Dave Harrington en diens in Afrikaanse ritmes gespecialiseerde drummer Samer Ghadry. Harrington is niet vies van wat psychedelica en vormde samen met Nicolas Jaar het duo Darkside. Ze kregen alle vrijheid om mee te improviseren en de nummers verder uit te werken.

De spirituele ondertoon in de teksten en de nerveuze, meeslepende ritmes en zanglijnen maken van ‘Find the sun’ een fascinerende belevenis. Haar tweede plaat is minder experimenteel en out there dan haar debuut, en komt daardoor dieper binnen. Zelf wie geen boodschap heeft aan haar existentiële gedachten en introspectieve zoektochten, ontdekt met ‘Find the sun’ wel een voorliefde voor hitsige drumgrooves en de zalvende stem van Deradoorian.