Danko Jones kennen we van vlijmsnelle rock ‘n roll, maar vooral van een ijzersterke livereputatie. Verwacht weinig nieuwigheden op dit negende studioalbum, en dat bedoelen we niet eens negatief. Het wordt opnieuw een explosieve mix van véél tekst, een hoog in your face-gehalte, aanstekelijke gitaarsolo’s en vooral een overdosis aan testosteron.

Jones laat er geen gras over groeien en schudt de luisteraar meteen wakker op ‘I’m in a band’. De openingstrack duurt iets te lang, maar dat gevoel hebben we gelukkig niet bij de rest van de plaat. ‘I love love’ laat zich daaraan niet vangen en snijdt voor de eerste keer Jones’ favoriete onderwerp aan: het andere geslacht. Komt uiteraard later terug aan bod.

‘We’re crazy’ werd gekozen als eerste single, maar in feite zou elke track daarvoor geschikt zijn: stuk voor stuk gemakkelijk verteerbare en meezingbare deuntjes die zich snel in je oor wurmen. Ideaal voor een broeierige festivaldag. Dat kan ook gezegd worden van tweede single ‘Dance dance dance’. ‘Lipstick city’ is voor zover als mogelijk nog meer catchy dan wat reeds voorafging terwijl ‘Fists up high’ de prijs krijgt voor de snedigste lyrics: “If I’m going down I’m going down with a fight / If you get knocked down, you get back up / And get yourself back in the race right now.” Bij Danko Jones komt het op de een of andere manier allemaal zeer geloofwaardig over.

“Take off your shoes, pants, shirt, every clothing item / Let’s get this going baby, I know you wanna try it”: we zijn met ‘Party’ opnieuw bij het geliefkoosde onderwerp gekomen. ‘Burn in hell’ overtuigt ons van het feit dat Danko Jones en zijn kompanen vooral samen heel veel fun beleven. Het speelgenot druipt er van af, alsook het ‘jongens-onder-elkaar-gevoel’. Afsluiten doen we met ‘You can’t keep us down’, waarin ons wordt beloofd dat we zeker nog niet het laatste van Danko Jones hebben gehoord.

‘A rock supreme’ dient zich samenvattend aan als één lange reis door het leven van Danko Jones, zonder noemenswaardige hoogte- of dieptepunten. Het enige wat ons ontbreekt als kers op de taart zijn de aanstekelijke bindteksten waarop we live keer op keer worden getrakteerd. Wij beleven deze plaat dan ook als een onvolmaakte Danko-ervaring. De man moet het toch voor een groot deel hebben van zijn aanstekelijke bindteksten en energie op het podium. Maar goed, geen nieuwe tour zonder nieuw album, denken wij dan. Ons hoor je met andere woorden niet klagen. Bovendien kunnen we het ook wel appreciëren dat we van de muziek kunnen genieten zonder nadien drie dagen getuut in onze oren te hebben.