“Fucked in the face with a chainsaw” valt Dan Sartain op het titelnummer van ‘Dudesblood’ meteen met de deur in huis. Deze verschroeiende opener is niet de enige keer dat de Amerikaanse singer-songwriter op zijn nieuwste haast hyperbolisch teruggrijpt naar jaren 70-punk. Zoals het het genre betaamt, ontziet hij tekstueel dan ook God noch gebod. Afgaande op ‘Smash the Tesco’ moet een zekere warenhuisketen het niet al te ver gaan zoeken, worden ze één dezer in Alabama en omstreken geconfronteerd met extreem vandalisme, en op het garagerige ‘You don’t know anything at all’ krijgt een niet nader genoemd individu er flink van langs. Drummer Richie Ramone injecteert ‘Love is suicide’ dan weer met een vleugje onbetaalbare authenticiteit.
Het bloed kruipt echter ook waar het niet gaan kan, en op de tweede helft van de plaat komt Sartain als zuiderling uit de VS dan weer eerder typisch aandraven met een aantal onversneden country-en-westernsongs zoals ‘HPV cowboy’ en ‘Rawhide moon’ waarop de gesamplede zweepslagen van veedrijvers je om de oren vliegen. Verder vinden we op deze langspeler nog onder andere de rockballade ‘You gotta get mad to get things done’ en het aan Tom Waits in zijn buizenklopperiode herinnerende ‘Marfa lights’ terug. Meest in het oog springend is uiteindelijk toch nog een herneming van – ken je deze nog?- The Knifes ‘Pass this on’, die ondanks een lichte accentverschuiving even intrigerend overkomt als het origineel en aldus een grote pluim plaatst op de hoed van Dan Sartain.
Op nauwelijks een half uur tijd bestrijkt ‘Dudesblood’ een heel spectrum tussen punk en hillbillie. Het album komt zowel ongepolijst als aanstekelijk en gevarieerd voor de dag, en houdt er de vaart steeds in. Tijd voor verveling zal je met andere woorden niet vinden.
Album verdeeld door Konkurrent
