Het gebeurt zo nu en dan een keer. Een muzikant uit een eigenzinnig, nogal geïsoleerd muziekgenre besluit om zijn talenten eens op een andere manier te gaan benutten en geeft de pop/rock categorie eens een kans. Nieuw in deze reeks: Dan Freeman, een naar Berlijn verkaste Australische jazzmuzikant die er op de Duitse muziekacademie voor koos de saxofoon in te ruilen voor de microfoon. Een groep studievrienden die samen bekend stonden als The Serious voegden zich niet veel later bij hem.

De eerste plaat van de nieuwe formatie is een op zijn minst verdienstelijk te noemen poging. Freeman laat zich niet verleiden door het oude en vertrouwde van zijn achtergrond (lees: jazzy-solo’s waar op zich niets mis mee is, doch waar niemand echt op zit te wachten in een popsong) en meet zichzelf doorheen het album een eigen sound aan. Op zijn best doet ‘I Lie A Lot’ denken aan oldskool Radiohead (‘Words of Mine’, ‘Storytold’). In de mindere momenten zie je Freeman en zijn medemuzikanten eerder het fletse voorprogramma verzorgen van Jasper Steverlinck of Rufus Wainwright.

De mannen lijken de neiging te hebben hun songs net iets te veel te doordenken. In hun queeste naar de perfecte elementen voor hun nummers durven ze wel eens te vergeten dat beetje magie toe te voegen dat een song af maakt en voorgoed (of alleszins toch voor even) op de kaart pint. Het resultaat is een wisselvallige collectie liedjes die niet veel toevoegt aan een stukje muziekgeschiedenis dat zich al eens teveel heeft afgespeeld.

Dan Freeman & the Serious Soundcloud

Album verdeeld door Sonic Rendezvous