Wie dezer dagen niet meer helemaal mee is met de immens populaire rijmpatronen van Migos of de beukende trapbeats van de moderne hiphop, moet zichzelf niet wentelen in zelfmedelijden. Er zijn namelijk nog genoeg underground toevluchtsoorden waar hiphopfanatici hun honger naar old school kunnen stillen. Dat beloven muziekfenomenen als de supergroep Czarface in ieder geval, dat de talenten 7L, Esoteric en Wu-Tang Clangenoot Inspectah Deck huist. Ondanks het feit dat het hiphopcollectief geen uitgesproken ambitie voor ogen had buiten ‘iets maken wat de moeite waard was om te beluisteren’, kwamen ze in 2013 op de proppen met een thematisch straf debuut, waarop de alliantie tussen Amerikaanse comics en underground hiphop onderstreept wordt.

Zoals het comics wel vaker betaamt, worden er ook in deze muzikale reeks tal van crossovers uitgedragen. Gastbijdragen van onder meer Action Bronson, Method Man of GZA zijn dus geen curiositeit in het repertoire van Czarface. Vorig jaar nog stond zelfs ‘Czarface meets metal face’ volledig in het teken van een samenwerking met de notoire hiphopschurk MF DOOM, die ongetwijfeld aan de top prijkt van hun oeuvre. Czarface deelt mogelijkerwijs dezelfde mening aangezien het drietal op zijn nieuwste uitgave weer de krachten bundelt met een zwaargewicht uit het hiphopgenre: Ghostface Killah. Alleen al het feit dat twee leden van Wu-Tang Clan alweer elkaars pad kruisen voor een hiphopalbum is voldoende om menig hiphopfan warm te maken. Jammer genoeg wordt het nieuwe ‘Czarface meets ghostface’ lauw geserveerd zonder al te veel uitschieters, en is het dus genoegen nemen met een ballonvaart die niet ver van de grond komt.

Op vlak van instrumentals is het geen steen en been klagen op ‘Czarface meets ghostface’. Naar goede gewoonte blijven nineties-hiphopdeunen de uitvalsbasis van Czarface, wat zijn voorliefde voor de ‘gouden era van hiphop’ alleen maar beklemtoont. Twaalf nummers lang wordt er vastgehouden aan een macaber sfeertje dat plekjes reserveert voor een arsenaal aan prikkelende samples, van leutige opnames uit cartoons en worstelwedstrijden tot spacy knopbedieningen. Ondanks de simplistische uitstraling van sommige beats, valt er een veelvoud aan lagen terug te vinden in het werk van 7L. Zo weet ‘Face off’, dat opgevijzeld wordt middels een uitgelubberde (maar uiterst simpele) gitaarriff, stante pede de lyrische kwaliteiten naar voren te schuiven zonder zelf draagkracht te verliezen.

Hetgeen ‘Czarface meets ghostface’ niet naar de sterren doet grijpen is het gebrek aan lyrische opdoffers. Zelden worden we omvergeblazen door hoogstandjes of referenties die we in se gewoon zijn van kanonnen als Ghostface Killah en Inspectah Deck. Krachtpatsers als ‘Iron claw’ en ‘Masked superstars’ zijn uitzonderingen op de zaak, maar lang niet memorabel genoeg om het album volledig van de grond te doen komen. Bovendien worden de opstellingen van de producties na enige tijd met een geeuw onthaald: iedereen wacht netjes zijn beurt af, wat de interactie tussen de hiphop-zwaargewichten vaak tot nul herleidt.

Opvallend genoeg valt Ghostface Killah, waar zo groots mee wordt uitgepakt op de plaat, meermaals niet te bespeuren in de tracklisting. Op het leeuwendeel van ‘Czarface meets ghostface’ komt de protagonist in het plaatje voor, maar vier producties op twaalf is het toch achter de oren krabben. Zelfs in afsluiter ‘Post credits scene’, de uitgelezen kans voor Ghostface om nog een laatste keer te spitten, moeten Esoteric en Inspectah Deck de klus alleen klaren.

De jongste plaat van Czarface in samenwerking met Ghostface Killah toont aan dat zelfs de meest prominente namen nog uit balans kunnen raken. Het gebrek aan engagement van de rapvirtuozen is tot vervelens toe voelbaar op ‘Czarface meets ghostface’, wat meteen de grootste afknapper is. Gelukkig maakt het puike productiewerk van 7L de tekortkomingen van zijn medeplichtigen deels goed. Misschien is het zo gek nog niet om uit te kijken naar de instrumentale versie van het album, dat op 15 maart uitkomt.