Het is al van eind 2008 geleden dat we Customs leerden kennen dankzij de single ‘Rex’. Qua binnenkomer kon die wel tellen. In het daaropvolgende jaar was er dan ook geen radiostation of festivalpodium in de lage landen te vinden waarop het Leuvense viertal niet te horen was. Hun debuutalbum ‘Enter the characters’ had met ‘Justine’, ‘Shut up, Narcissus’ en ‘The matador’ nog meer straffe singles in huis, geen wonder dat de plaat vlotjes over de toonbank ging.
De opvolger ‘Harlequins of love’ moest de weg plaveien voor een groep die niet onder één noemer te vatten is. Deze koerswijziging werd echter niet op algemeen applaus onthaald. De derde langspeler verschijnt dus met wat twijfel in het achterhoofd van de fans van het eerste uur. De aankondiging in de persteksten dat Customs een genre op zich geworden is, geeft eerlijk gezegd niet meteen veel vertrouwen. Meestal is dat een eufemisme voor een groep die niet goed weet welke richting ze uit willen en dus maar van alles uitprobeert. De titel ‘The Market’ doet ons ook niet dadelijk de stoelen aan de kant schuiven. Dat klinkt al even catchy als een bankier in een grijs maatpak terwijl ze nu net een meer dansbaar geluid willen laten horen.
De bariton van Kristof Uittebroek blijft het herkenbare ankerpunt van Customs samen met een gedreven ritmesectie die een donkere groove in de songs weet te smokkelen. Daartegenover staat dat we de indruk krijgen dat ze soms teveel hun best gedaan hebben om anders te klinken en daardoor schiet de plaat zowat alle kanten op. Er zit wat disco, funk en glamrock in, maar jammer genoeg niets dat ons echt naar de keel grijpt. Zo is het parlando op ‘Dear Ann (worthless on the market)’ te zwaarwichtig, eerder op het zagerige af. De ballad ‘Love, you don’t scare me anymore’ heeft dan weer een einde dat er aangeplakt lijkt waardoor de song met een sisser afloopt.
Dat er al wat meer gedanst mag worden, wordt wel volop uitgespeeld. ‘Love to the lens’ geeft je het gevoel bij een flashy fotoshoot te zijn. Het is flitsend en glamoureus. De videoclip kan je je zo voor ogen halen bij een zin als ‘Come on now, click it’. Verder grossieren ze in een aantal uptempo songs zoals ‘Hole in the market’ en ‘Gimme entertainment’ met een meezingbaar refrein en een groove die er lekker ingaat. ‘She is my mechanic’ begint met zo een verrukkelijke donkere baslijn en gitaarriff waar de band groot mee werd maar die blijft niet het hele nummer hangen.
Zanger Kristof Uittebroek schreef niet alleen alle songs, tegelijkertijd nam hij ook de productie voor zijn rekening en hij deed dat niet met de rem op. Integendeel, er wordt veelvuldig uit het vaatje van overbodige tierlantijntjes getapt om de liedjes op te smukken. Een externe hand had af en toe zeker gevraagd: “En wat moet dat effectje juist toevoegen?”. De groep dwaalt volgens ons wat doelloos rond op de markt, en wel eerder de markt waar je een koopje kan doen dan die waar je verborgen pareltjes kan ontdekken.
Echt wild werden we niet van ‘The Market’ en dat doet ons een beetje pijn. We houden wel in gedachten dat Customs een sterke livereputatie opgebouwd heeft en we hopen dat de songs ontdaan van de overtollige ballast op een podium veel potiger uit de hoek kunnen komen. Dat gaan we snel genoeg kunnen uittesten want er volgt een uitgebreide reeks concerten in België en Nederland. Voor een volledige lijst verwijzen we graag naar de Facebook-pagina van de groep.
Verdeeld door Warner Music
