Blijkbaar had Aldo Struyfs naar een Roky Ericksonsong vernoemde band na haar laatste tour nagenoeg twee jaar geleden reeds in alle stilte beslist er de brui aan te geven. Alsnog zet Creature With The Atom Brain nu de puntjes op de i met een allerlaatste release. ‘Night of the hunter’ is het resultaat van een zorgvuldige afwerking van een vijftal basisgrooves die de groep nog liggen had.
De titelloze nummers zijn telkenmale geënt op een hypnotizerende kadans waarboven een hele resem gastmuzikanten vrij hun ding mochten doen. Terwijl de onderlaag in eerste instantie raakt aan zowel afrobeat als desertblues waarboven oosterse progressies overtuigend hun plaats vinden, om dan weer richting schizofrene krautrock te evolueren, op de voet gevolgd door loungejazzy clubelectro en eindigend met achtereenvolgens countryblues en slepende rock gemixt met urban pop – wat sterke herinneringen oproept aan Timbalands werk voor Chris Cornells ‘Scream’, krijgt de bovenbouw de meest diverse inkleding, onder andere gaande van hardrocksolo’s tot flamencogitaren en van een eenzame weemoedige mondharmonica tot heuse blazersarrangementen. De soms verrassende toevoegingen worden organisch in het geheel verwerkt en zorgen voor een instrumentaal gelaagd psychedelisch klanktapijt.
Wat de finale afwerking aan de hand van een aantal opgetrommelde bevriende zangers betreft hinken we wat op twee gedachten. Terwijl Mark Lanegan vocaal als vanouds doorleefd, aangrijpend en intrigerend voor de dag komt,vinden we dat hij zich op lyrisch vlak bij momenten wat verliest in overdreven typecasting (“Danger is as danger does, look out girl, I’m dangerous”); een euvel waar eveneens de door seriemoordenaars geïnspireerde kunstenaar Danny Devos (Club Moral) zich aan bezondigt door in een typisch horrorstemmetje aan te vatten met “I like killing people.” Wat ons betreft kan het een gevolg zijn van tegelijkertijd een te weinig en een teveel aan vrijheid geboden door de simpele richtlijn die de nogal ongeïnspireerde titel meegeeft. Tom Barman weet hier dan weer beter mee om te gaan, houdt het tekstueel wat vager en brengt op overtuigende wijze wat hij al jaren voor dEUS en Magnus doet. Hieropvolgend legt ook Dave Reniers (The Electric Kings) een hem op het lijf geschreven jaren 50-bluescroon neer. Het laatste woord is voor Struyf zelf met een onder effecten bedolven, eerder anonieme zanglijn die er (niet meer maar ook niet minder) best mag wezen en die als een soort coda blootlegt waarom de grote doorbraak voor Creature With The Atom Brain er nooit echt gekomen is.
Waar Aldo probleemloos de meest meeslepende groove kan neerleggen en als geen ander een nummer kan arrangeren, heeft hij het moeilijker om als speerpunt van een band uit te blinken als zanger/songschrijver. In dat opzicht is ‘Night of the hunter’ dan ook een orgelpunt op de carrière van de band, al verwachten we niet van Struyf reeds het laatste gezien en gehoord te hebben.
Creature With The Atom Brain website
Album verdeeld door Waste My Records
