De albumtitel is niet gelogen: Confidence Man maakt muziek voor zelfzekere mensen, niets meer en zeker niets minder. Dancemuziek is tegenwoordig niet “dorky” genoeg en daar wil deze Australische indiedancecrew wat aan doen.

In 2016 debuteerde het viertal met single ‘Boyfriend (repeat)’, twee jaar later volgt een eerste album. Volgens frontvrouw Janet Planet hebben ze geen idee waar ze mee bezig zijn. De bandleden met al even gekke alter ego’s komen uit verschillende indie- en psychbands en hebben dus geen enkele ervaring met dance. “Fake it till you make it” is hier een terechte bemerking. Confidence Man geeft je de vrijheid om even alle remmen los te gooien op een sociaal aanvaarde manier en dat is waarom ze ons aanvankelijk wel kunnen bekoren.

Dat nineties dance de grootste bron van inspiratie is, zal je niet verbazen. Die retro-invloed is duidelijk te horen in onder meer het funky ‘C.O.O.L. party’. Ook de poppy deuntjes van ‘Bubblegum’ stemmen ons meteen weer vrolijk, ondanks de nietszeggende tekst. De singles ‘Don’t you know I’m in a band’ en ‘Boyfriend (Repeat)’ werken dankzij knotsgekke deuntjes die in het rond knetteren om een knallend feestje te openen. Plakkende, over the top refreinen bedekken de nummers met een oppervlakkig laagje tekst die we al snel meeroepen. Slechts één krachtige baseline is voldoende om op repeat te zetten. Een stootje tegen de draaitafels in ‘Boyfriend (repeat)’ zorgt zelfs even voor een succesvolle cliffhanger.

Een hoogtepunt is ‘Out the window’, dat eindelijk voor wat afwisseling zorgt doordat die aangehouden beat eindelijk eventjes verdwijnt. Het is helaas een buitenbeentje. Het album start als leuk feest, maar gaat door gebrek aan variatie al snel vervelen. Doordat de naïeve parlando van Janet Planet en de hyperactieve tempo’s bijna onafgebroken op je afgevuurd worden, wordt een luisterbeurt al snel een uitputtingsslag. Als je er toch in slaagt het album helemaal uit te luisteren, wordt met het einde tegelijkertijd het dieptepunt bereikt. Hoewel met ‘All the way’ nog een laatste poging wordt gedaan om wat variatie in tempo te steken, is ‘Fascination’ meer van hetzelfde liedje en ontbreekt het zorgeloze enthousiasme van weleer.

‘Confident music’ is verfrissend, maar muzikaal eentonig en simpel. Je wil spontaan een beerpong-toernooi, kaartspel of – jawel – “ik heb nog nooit” spelen zodat er toch nog iets verrassend gebeurt op het feest.

Confidence Man speelt op zaterdag 18 augustus op Pukkelpop. Geen nood als je tegen dan hun album niet hebt beluisterd. Met wat vloeibare moed sta je meteen mee te dansen op de aanstekelijke beats, waarvan we vast en zeker nog meer gaan horen.