In thuisland Denemarken mocht Cody, kort voor ‘Come On Die Young’, al verschillende prijzen ontvangen. Hier blijven ze voorlopig nog onder de radar, al maakt dat er het nieuwe album ‘Fractures’ niet minder goed op.
Cody ontstond in 2004 toen zanger en songschrijver Kasper Kae en zijn best buddy Moogie Johnson besloten samen muziek te maken. Het project groeide uit tot een zevenkoppige groep die Cody nu is. In eigen land mocht het debuutalbum ‘Songs’ op veel bijval rekenen. Hier blijven ze tot nu toe nog een onbekende speler, maar zeker niet onbemind. Eerder al mocht de band het publiek warm maken als voorprogramma voor grote namen als The National. Talent genoeg dus.
Het klinkt soms een beetje alsof Mumford & Sons samen met Bon Iver de studio zijn ingedoken voor de tweede plaat van de Deense band Cody. Het album opent met ‘Disharmony’, een nummer dat heel harmonieus klinkt, ondanks de titel. Enkele melancholische violen verwelkomen je op een muzikaal avontuur dat wisselt tussen country en indiefolk. De diepe en rustige stem van zanger Kasper Kae geeft de luisteraar meteen een knus gevoel.
Wat je van Cody zeker niet kan zeggen is dat ze bang zijn voor een overmatig gebruik van instrumenten. Een viool hier, een gitaar daar en gooi er meteen ook wat cello en percussie bij, nu we toch bezig zijn. En liefst nog allemaal na elkaar, alstublieft. Muzikaal gezien zit het daarentegen heel goed. Elke compositie klopt tot in de puntjes. Ook de lyrics verdienen een pluim.
De muziek geeft je een vertrouwd gevoel. Bij de eerste beluistering heb je meteen de neiging om zachtjes mee te neuriën, ook al zet je de plaat pas voor de eerste keer op. Het is wel jammer dat de band steeds op veilig blijft spelen, letterlijk en figuurlijk. Nooit wordt het gerepeteerde en stroeve losgelaten, waardoor je na een tijdje toch je aandacht een beetje verliest. Hadden we deze song niet al eens gehoord? Oh nee, toch een andere.
Desondanks zijn er enkele uitschieters te vinden. Bij ‘Close the door’ tasten de Denen duidelijk de grenzen van hun kunnen af. ‘Mirrors’ is een ander hoogtepunt. Het is een zeer aangrijpende song, met emoties die tot diep in de rotte kern van het bestaan graven.
Het is een plaat die knispert en knettert, zonder ooit echt helemaal vlam te vatten. Het mist de energie die je echt laaiend enthousiast zou kunnen maken over Kasper en de zijnen. ‘Fractures’ bezit net genoeg talent en harmonie om je oren scherp te houden en uit te kijken naar de toekomst. Of het de grote doorbraak zal betekenen voor de band in ons land is nog maar de vraag. Zeker is dat we nog enkele dingen mogen verwachten van Cody.
Verdeeld door N.E.W.S