Is ‘Closer to grey’ echter goed genoeg om zeven jaar wachten te compenseren? Met een opgelucht hart kunnen we onthullen dat Chromatics geen last hebben van het “lange pauze tussen albums”-syndroom dat zo vaak tot teleurstelling leidt. En met ‘Closer to grey’ wordt wederom duidelijk waarom we deze band zo gemist hebben. Het unieke, dromerige stemgeluid van Ruth Radelet, die haar lyrics brengt alsof het kinderrijmpjes zijn. Ondersteund door de analoge synthesizers en het onberispelijke productiewerk van Johnny Jewel zelf, is het een natte droom voor elke synthpop-liefhebber. 

Misschien is het niet slecht om met een stukje voorgeschiedenis van start te gaan. In december 2014 kondigde Chromatics ‘Dear Tommy’ aan, de opvolger van het in 2012 uitgebrachte electropop-opus ‘Kill for love’. De plaat stond gepland voor valentijn 2015, maar een release bleef uit. In plaats daarvan kregen we een hele resem singles voorgeschoteld en de berichtgeving dat bandleider/producer/labelbaas Johnny Jewel een bijna-doodervaring achter de rug had. Waardoor hij elke fysieke kopie van het album vernietigde en daarna de nummers doodleuk opnieuw opnam. 

Na een cameo in het derde Twin Peaks-seizoen werd het een tijdje stil rond de band, om dan plotseling weeral te verkondigen dat ‘Dear Tommy’ in de herfst van 2018 zou verschijnen. Ondertussen is 2019 bijna gepasseerd, is Chromatics al aan een Europese tour begonnen en hebben we nog steeds geen echte releasedatum voor dat mythische dubbelalbum. Ongeloof en hoongelach toen de band recentelijk op Instagram zat te teasen dat er een nieuw album zat aan te komen, en nog voor we “het zal wel” konden uitspreken was daar uit het niets ‘Closer to grey’, de officiële opvolger van ‘Kill for love’. 

De albumcover is een knipoog naar giallo-cinema, en die invloed uit zich eveneens in de songs. Waar op ‘Kill for love’ de moord als het ware achter de schermen gebeurde, wordt die bij deze plaat expliciet in beeld gebracht. Enge synthriedeltjes die in de verte doen denken aan Dario Argento’s cult-horrorfilm ‘Suspiria’, geven dit album een heuse slasher-vibe mee. Een track als ‘Twist the knife’ – een Chromatics-klassieker in wording – draagt daar in z’n donkere teksten uiteraard ook aan bij. ‘Touch red’ start zwoel met een r&b-achtig ritme en een al even sensuele Radelet, maar ontspoort vervolgens in een koortsdroom wanneer de synthesizers steeds meer dissonante vormen aannemen. 

Desondanks is ‘Closer to grey’ een allesbehalve zware plaat, Chromatics klonk nog nooit zo pop. Het glamoureuze ‘You’re no good’ kon in 1983 best een hit geweest zijn in menig discotheek. ‘Light as a feather’ tapt met z’n triphop-beat uit een ander vaatje en toont dat Chromatics niet vastgeroest zit aan z’n vertrouwde sound. De sterke titeltrack daarentegen, waarin Adam Miller z’n in chorus-gedrenkte gitaar als vanouds doet uitwaaien, is een dansbare postpunk-track zoals de groep er wel meerdere op z’n palmares heeft.

Het viertal zou zichzelf niet zijn mocht het zich niet aan een atypische cover of twee wagen. ‘The sound of silence’ deed in eerste instantie de ogen even rollen, maar het viertal brengt het er goed van af door genoeg eigenheid in deze afgezaagde evergreen te steken. En net wanneer je denkt dat die cover van The Jesus & Mary Chain te lang doorgaat, breken ze het nummer af om te eindigen met een fonkelende, geslaagde outro in ware Chromatics-stijl.  

Het enige grote gemis op deze langspeler is de afwisseling tussen instrumentale, ambient-passages en gezongen tracks die ‘Kill for love’ en ‘Night drive’ een filmisch karakter gaven.  Het werd geen nieuwe ideale soundtrack voor je nachtelijke autorit. ‘Closer to grey’ werkt door z’n compacte, nummergerichte aanpak echter op een ander niveau en is hierdoor een prima instapper voor wie de band net leert kennen. Toch kunnen we ons niet van de gedachte ontdoen dat er iets veel grootser zit aan te komen met het nog steeds geplande ‘Dear Tommy’ (die ‘VII’ staat trouwens niet voor niets op deze albumcover). Voorlopig is onze honger naar nieuwe muziek echter meer dan gestild en kunnen we er weer een tijdje tegenaan. Hopelijk niet nog eens zeven jaar.

Chromatics speelt dinsdag 29 oktober in Trix (info & tickets).