Daar waar we bij het beluisteren van CYHSY’s debuut spontaan recht sprongen voor een staande ovatie, stierf het applaus na het beluisteren van ‘Hysterical’ stilletjes weg. Na een drievoudig sabbatjaar is de band rond Alec Ounsworth terug, maar is het album waarmee ze verschijnen minder goed dan het welkomstcomité had gehoopt.

‘Hysterical’, een album waar door velen reikhalzend naar werd uitgekeken, zou de renaissance van de Amerikaanse band moeten betekenen. Het middel? De synthesizer, die duidelijk de protagonist van dienst is. Je oorgewelf kan echter slechts een bepaalde hoeveelheid synthsnaren aan en deze wordt hier danig overschreden. Uitgesponnen en vaak mislukte imitaties van jonge bands als Yuck en The Pains Of Being Pure At Heart vinden we meer dan eens op ‘Hysterical’, met name op ‘Into Your Alien Arms’ en ‘Yesterday, Never’. Men zou meer verwachten van deze oude rotten, die hier echter bewijzen dat wijsheid niet met de jaren komt.

Na enkele jaren op de achtergrond te hebben vertoefd, lijkt het wel of CYHSY gewoon heel goed heeft gekeken naar de plats du jour in de muziekwereld en die in hun eigen potje uitprobeerde. Clap Your Hands Say Yeah waagt zich met ‘Hysterical’ in onbekende wateren, maar verdrinkt in zijn eigen enthousiasme. Dat moeten we het vijftal dan wel nageven, enthousiasme ontberen ze niet. Maar van de band, die jaren geleden gevormd werd onder het wakende oog van een universiteitscampus, zou je kunnen verwachten dat ze groeischeuten beter hebben doorstaan.

Clap Your Hands Say Yeah website

Album verdeeld door V2