Alle begin is moeilijk, zelfs bij zaken die ondertussen zo banaal lijken als fietsen. Je moet haast een kleuter tegen de grond zien smakken wanneer de zijwieltjes worden weggehaald om te beseffen dat zelfs de simpelste dingen in het leven voor venijnige wondjes kunnen zorgen als je ze niet helemaal beheerst. Dat heeft de in Los Angeles gevestigde singer-songwriter Christian Lee Hutson ook door. Op ‘Beginners’ neemt hij het kleine en grote falen onder de loep. Een valpartij blijkt zo meer gelijk te hebben met een stukgelopen relatie dan je zou denken: “The fall was pretty nasty / On that, we can agree / But they’re never really clean / Sometimes neither is the break / And by the time I left you / The room looked like a bruise” (‘Unforgiveable).
Hoewel ‘Beginners’ wordt voorgesteld als z’n eerste wapenfeit , heeft de 29-jarige folky z’n strepen al verdiend. Eerst bij de band The Driftwood Singers, daarna met twee soloalbums op kleine indielabel Trailer Fire Records. Het was pas in 2018 dat zijn carrière weer op de rails kwam toen hij bevriend raakte met Phoebe Bridgers door een gedeelde verafgoding van Elliot Smith. Hutson schreef mee aan enkele nummers voor Bridgers’ zijprojecten Better Oblivion Community Center (met Conor Oberst) en Boygenius (met Julien Baker en Lucy Dacus). Voor die bewezen diensten wordt hij nu bedankt: op ‘Beginners’ hoor je strijkers en blazers van Bright Eyes’ Nathaniel Walcott, Oberst op harmonica, Bridgers en Dacus op achtergrondzang en Meg Duffy (Hand Habits, Kevin Morby) op gitaar. Er is slechter gezelschap om in te vertoeven.
Zowel Hutson als zijn gasten weten je dat je met spaarzaamheid heel wat impact kan hebben. ‘Beginners’ klinkt bescheiden in z’n eenvoud en probeert nooit om te vernieuwen of te verrassen. Dat is niet erg. De opmerkelijkste passages zitten in de teksten, die getuigen van een opmerkzame en verwonderde blik naar de wereld. Jeugdherinneringen, stukgelopen relaties en verwaterde vriendschappen blijven dankbare inspiratiebronnen, en het is Hutsons verdienste om niet te hervallen in clichés. “I don’t remember getting older, but I’m slowing down
/ I don’t know if I’m gonna miss you where I’m going now” klinkt het refrein in opener ‘Atheist’.
Net als de fietsers op de hoes van deze plaat, maak ik de cirkel rond door in een cirkeltje te trappen naar het begin van deze review. Christian Lee Hutson beseft maar al te goed hoe verleidelijk het is om jezelf te herhalen en in cirkels te blijven bewegen, en hoe onverbeterlijk we zijn in het kwetsen van anderen – al dan niet bedoeld. “Our love’s already begun to brown / And unless I can convince you / No one could want you now / You’re gonna see how easy it is to fool around / So I have to keep you down” zingt hij in het hartverscheurende ‘Keep you down’.
Een nieuwe wind laat Christian Lee Hutson niet waaien door het dichtbevolkte dorp vol mannen-met-gitaren-die-gekwetst-zijn-en-daar-breekbare-liedjes-over-schrijven. Maar op ‘Beginners’ heeft hij in ieder geval wel meewind.
