Zweden kennen we vooral als het land van Ikea, Zlatan Ibrahimovic en als het land waar geen lockdown werd ingevoerd om het coronavirus een halt toe te werpen. De kans is klein dat daar binnenkort in één adem Christian Kjellvander aan toegevoegd zal worden. Het zou nochtans mogen. De 44-jarige Zweed groeide op in de VS maar inmiddels verhuisde hij terug naar de heimat. Met de regelmaat van de klok leverde hij de jongste jaren pareltjes af. ‘About love and loving again’ is de nieuwste in dat rijtje.
Wie smelt bij het horen van Stuart Staples’ (Tindersticks) stem mag dit album vrijwel blindelings in huis halen. Noem ’s mans muziek gerust een avontuurlijke versie van de Tindersticks: tragisch en ijzingwekkend, maar met een twist. Zelf vindt hij het label ‘doom country‘ passen bij zijn muziek, en ongelijk kan ik hem niet geven.
Niet enkel de doorleefde baritonstem is indrukwekkend. Er is ongelooflijk veel aandacht besteed aan de muzikale omlijsting. We horen naast het heerlijke gitaarspel orgels, koortjes, achtergrondzangeressen tot ontspoorde gitaarerupties (in het titelnummer) en waanzinnige blazers temidden van razende drumpartijen (‘Cultural Spain’), zonder dat de muziek ooit chaotisch of overvol klinkt.
Kjellvander neemt ruim zijn tijd om te zeggen wat hij wil zeggen. Vier van de zeven nummers gaan ruimen boven de zeven minuten. Het is zelfs na het lezen van de lyrics niet geheel duidelijk waarover de man zingt, maar intrigeren doen de teksten wel. ‘Outside the Baptist Lodge there is new paint on an old Dodge. Once it goes east it ain’t ever coming back. It is what it is and it was what it was’ horen we mystiek in de prachtige, slepende opener ‘The baptist lodge’. Wanneer we hem even later ‘I saw a goddess step out of the water and straight into my family’ horen prevelen beseffen we dat hij het over zijn eigen vriendin heeft, die bovendien achtergrondzang vertolkt. Een tempoversnelling in de laatste halve minuut maakt de luisteraar één ding duidelijk: het verhaal is nooit verteld voor de tijd helemaal om is.
Het is verleidelijk de invloed van de desolate Zweedse landschappen en de nakende winter te benoemen in de muziek. Dat zou de plaat oneer aandoen: ‘About love and loving again’ klinkt bovenal tijd- en plaatsloos (al zou een discotheek ietwat misplaatst zijn). Afwisselend denk ik aan Nick Cave, Leonard Cohen en de onvermijdelijke Tindersticks. Het is misschien geen muziek voor alledag, maar ieder jaar heeft zo zijn dagen waarop de plaat troost kan bieden.
Wie niet genoeg krijgt van ‘About love and loving again’ heeft overigens geluk: met de band Tonbruket bracht Christian Kjellvander eerder dit jaar al het minstens even intrigerende ‘Doom country’ uit onder de naam Kjellvandertonbruket.
