Donald Glover doet de dingen graag anders. Alsook de release van zijn nieuwe langspeler: aanvankelijk was het album enkel te luisteren op donaldgloverpresents.com, zonder titel en zonder tracklist, enkel met pauzeknop. Een week later liet de Amerikaan zijn album los op alle streamingdiensten onder de naam ‘03.15.20’, de dag waarop het kort op het internet verscheen. De nummers hebben, op ‘Algorythm’ en ‘Time’ na, een tijdsaanduiding als titel.

Donald Glover is een rasechte homo universalis: muzikant, komiek, acteur, regisseur, scenarioschrijver, etc. Hij is goed  in alles wat hij doet, daar is zijn serie Atlanta hét voorbeeld van, maar de meest bewonderenswaardige evolutie maakte hij door onder zijn muzikale alias Childish Gambino. Oude werken zoals ‘Camp’ en ‘Because the internet’ tonen, hoewel het niet altijd voltreffers zijn, een enorme drang om trends te zetten in plaats van achter ze aan te huppelen. Die ontwikkeling zegende ons met zijn artistieke doorbraak ‘Awaken my love’, waarop de immer experimentele Amerikaan echt zijn geluid vond en even later met ‘This is America’, dat het politiegeweld en de wapencultuur in de Verenigde Staten – met behulp van een krachtige videoclip – onder de loep nam.

‘03.15.20’ is de beloning van jaren hardnekkig experimenteren. Scherpe funk, zoete soul, industriële hiphop en stotende elektronica vloeien er moeiteloos in elkaar. ‘Algorythm’ is het perfecte voorbeeld van zo’n eclectische parel: futuristische dansbeats worden afgewisseld met een warm funky refrein. Op het in neofunk gedrenkte ‘12.38’ levert rapper 21 Savage een sterke verse af terwijl Donald de indrukwekkende grenzen van zijn stem aftast.

Dat Childish Gambino op ‘Awaken, my love’ zijn sound vond is doorheen het album merkbaar. In ‘19.10’ exploreert hij wat het betekent om zwart te zijn, en alle schoonheid en moeilijkheden dat het met zich meebrengt (“to be beautiful is to be haunted”). Een zware thematiek, maar de stuiterende industriële beat en sprankelende synths creëren een opzwepende, warme funkmelodie, perfect voor aan de zomerbar met een cocktail in de hand. ‘24.19’ doet met zijn trage mix van gospel en funk denken aan ‘Redbone’, Donalds hit uit 2016. Warme soul en funk maken opnieuw hun intrede in ‘53.49’, maar hier worden ze afgewisseld met energieke, scherpe raps (“Young Decatur, comin’ straight out the hood/I’m just tryna put the spirit in your Yeezy Boosts”).

Hard en zacht wisselen elkaar op muzikaal regelmatig vlak af, zoals ‘32.22’, dat met zijn snijdende industriële beat doet denken aan ‘Yeezus’ van Kanye West en het vederlichte ‘42.46’ (ook bekend als ‘Feels like summer’) als extreemste uitersten. Op tekstueel vlak geldt hetzelfde principe: terwijl ‘Time’ op een existentiële crisis afstevent, verhaalt ‘24.19’ over een sprookjesachtige liefde. Deze constante afwisseling houdt het album ten allen tijde fris.

‘15.03.20’ is een enorm ambitieus album, zelfs voor iemand als Donald Glover. Deze plaat springt moeiteloos van genre naar genre, zit vol gewaagde orkestrale keuzes en pakkende melodieën, met Childish Gambino als dirigent. Hij is altijd bereid om veel risico’s te nemen en deze keer krijgt hij ze allemaal in cash terugbetaald.