Chelsea Wolfe ziet eruit als een bosnimf. Sinds 2010 brengt deze Amerikaanse muzikante jaarlijks een album uit vol met “drone-art-metal-folk”. Na een akoestisch uitstapje is ze op ‘Pain is Beauty’ terug met vuile gitaren die naar eigen zeggen haar gebrek aan een Kurt Cobain-stem moeten opvullen. En wat voor een plaat is dat geworden. Zelf kunnen we het niet beter omschrijven dan een schuwe kruising tussen Portishead, Blonde Redhead, de sinistere stem van Sibylle Baier en het weinige dat ondergetekende bekend is van goth en Scandinavische black metal. Maar de beelden die Wolfe in ons hoofd projecteert, zijn glashelder.
‘Feral Love’ begint met synths die klinken alsof een troep duivels de hemelklokken saboteerde. Wolfe zingt even ingetogen als opzwepend. Daar ergens waar Dante in het woud van zijn midlifecrisis in de hel afdaalde, daar probeert deze bossirene ons heen te lokken. Nummers als ‘Destruction Makes The World Burn Brighter’, ‘We Hit A Wall’ en ‘Kings’ drijven op strakke elektronica en postpunkriffs die Wolfes vocale avonturen bedwingen en een lust voor het oor maken. Op die manier verzamelt ze kandidaten om de helpoorten te betreden. We zouden zelf met een koude glimlach om de lippen en ‘Pain is Beauty’ in de oren de ene mensenrechtenschending na de andere plegen, zolang we maar bij haar op de koffie mogen.
Maar het hulpje van Satan zijn, gaat snel vervelen en dus lokt Wolfe vanaf ‘Reins’ zelf zieltjes om haar te aanbidden. ‘They’ll Clap When You’re Gone’ is de muzikale gedaanteverschijning van hoop. De stem galmt als een kathedraal en leidt je in eucharistie naar de zevende hemel, ver weg van alle lijden. Op ‘The Waves Have Come’ voorspelt Wolfe het einde van de wereld. Ze sust ons (when earth cracks open and swallows then / we’ll never be tired again / and we’ll be given everything) terwijl piano en viool acht en een halve minuut lang op zoek gaan naar het perfecte midden tussen verdriet en euforie.
Van zo’n sekte worden we graag lid, maar één ding kunnen we haar nooit vergeven. Toen Orpheus zijn geliefde Eurydice terug bracht van de onderwereld keek hij om en verloor haar voor altijd. Was dat uit onweerstaanbare liefde, zoals het verhaal gaat? Nee, hij wou gewoon zien of zij ook zo aan het grooven was op Chelsea Wolfe.
Chelsea Wolfe is op 30.10 te zien in Vooruit (via Democrazy, info & tickets), Gent en op 01.11 in Tivoli, Utrecht (info & tickets).
Album verdeeld door Suburban