Enkele maanden geleden lieten we in deze recensie al uitschijnen dat het uitkijken was naar het echte debuutalbum van Cheatahs. Het internationale viertal met uitvalsbasis in Londen trok het afgelopen jaar samen met Wavves en Fidlar door de VS en leverde met nummers als ‘The swan’ en ‘Sans’ aardige visitekaartjes af. Terug in Engeland trokken ze zich terug op het platteland om in echte cottage aan hun album te schaven. De jongens brengen shoegaze die zonder verpinken refereert aan My Bloody Valentine en andere Rides en Swervedrivers uit het begin van de jaren negentig. De groep trekt een bijna onneembare vesting op van extatische noise doorspekt met teksten over ontheemding en relaties in een complexe wereld.
Terwijl we op de eerste ep’s nog flarden Teenage Fan Club hoorden, is dat kantje er wat afgevijld en worden voluit alle registers opengetrokken. Cheatahs komen op hun titelloze debuut nog snediger en brutaler uit de hoek. ‘Geographic’ heeft een catchy riffje dat een melodische bres in die geluidsmuur kan slaan. Ze proberen steeds iets extra’s toe te voegen en zo sluimert er een laagje grunge boven de distortion in ‘Get tight’. ‘The Swan’, het sterkste moment van hun eerste ep’s, hebben ze hier opnieuw gerecycleerd. Die keuze is zeker verdedigbaar want het is het meest poppy nummer en zou wonderwel passen op het betere werk van Sugar.
In de tweede helft valt de spanningsboog grotendeels weg ondanks het continue salvo van noisy gitaarriffs, voortgestuwd door pompende beats. Vanaf ‘IV’ gaan ze net teveel klinken als de grote voorbeelden. Het album zakt weliswaar niet in elkaar als een flauwe pudding, het is gewoon teveel van hetzelfde laken een broek. Jammer genoeg is het laken al een paar jaar oud en dat maakt het resultaat een tikkeltje repetitief. De donkere stonerrock van ‘Kenworth’ had het nog een keerpunt kunnen zijn maar wordt net iets te lang uitgesponnen en eindigt fletser dan de rest van de song verdiende.
Het zal je in de voorbije paragrafen wel opgevallen zijn dat we regelmatig verwijzingen naar andere groepen bovengehaald hebben. Dat blijft toch een indicatie dat het eigen geluid van Cheatahs er nog niet helemaal staat. Anderzijds zegt ons gevoel dat het goed gaat komen met het viertal. En tot ze zover zijn, laten we hun muziek gewoon loeihard door de boxen knallen. Hun shoegaze heeft een lak aan geluidsnormen allerhande en vraagt er gewoon om dat de gepensioneerde buren mee kunnen dreunen.
Cheatahs speelt binnenkort in Amsterdam (Melkweg, 19.05, info & tickets) en Hilvarenbeek (Best Kept Secret Festival, 22.06, info & tickets).
Verdeeld door PIAS
