Op hun tweede langspeler die weleens wat deuren zou kunnen openen, weten de dames van Chastity Belt, zonder ergens te forceren, nogal wat tegenstrijdigheden te verenigen. We denken dan onder meer aan monotoon en catchy, humoristisch en bloedserieus, kabbelend en snedig, en niet in het minst ijskoud en broeierig. Mogelijkerwijze onder invloed van hun verhuis van het studentenmilieu naar de steedse DIY-scene van Seattle won het viertal op ‘Time to go home’ – in vergelijking met debuut ‘No regerts’ – zowel tekstueel als muzikaal enorm aan diepgang.
Boven een frivool monotone, een moderne interpretatie van postpunk suggererende kadans weeft Chastity Belt een meeslepend rinkelend en klingelend gitaartapijt dat verwijzingen bevat naar onder andere shoegaze, lo-fi en surf. Binnen dit kader zorgt de band voor voldoende variatie gekoppeld aan een uitmuntend oor voor melodie om een album lang te kunnen boeien. Zo leunt de melancholische gitaarpop van ‘Lydia’ dicht aan bij Alvvays in hun meest geïnspireerde bui, lijkt de stevige punkrocker ‘The thing’ nog het meest op een overblijfsel uit hun vroegere periode en hangt ‘The joke’ vast aan een uiterst aanstekelijke hook. De door soepele overgangen gedragen instrumentale uitwijdingen op de outro van deze laatste en tijdens het tussenstuk van het laidbacke ‘On the floor’ zouden elk trouwens een prima postrocksong op zich kunnen vormen.
En dan hebben we het nog niet over vocalen van frontvrouw Julia Shapiro gehad waar een dusdanig sterke hypnotizerende kracht vanuit gaat dat je ondanks de lijzige, schijnbaar achteloze zanglijnen willens nillens aan haar lippen gekluisterd raakt. Extra in de verf gezet door een op zijn minst afstandelijke mix die een onverschillige, bij momenten zelfs kille indruk wekt, snijdt Shapiro’s door dagdagelijkse beslommeringen geïnspireerde poëzie des te harder in het vlees. We denken dan ondermeer aan haar de facto observaties en bespiegelingen aangaande seksuele bevrijding (‘Cool slut’), depressie (‘Trapped’) en de irritaties die paternalistische bejegeningen opwekken (‘Drone’).
Met ‘Time to go home’ lijkt Chastity Belt voldoende troeven in handen te hebben om het lokale circuit voorgoed te ontstijgen. De van intelligente lyrics voorziene, meeslepende, gesofisticeerde alternatieve rock die we op deze plaat aantreffen, staat immers als een huis. Wat ons betreft hebben we te maken met één van de interessantste releases van dit voorjaar.
Album verdeeld door Konkurrent
