De Amerikaanse spring-in-’t-veld Jackie Cohen maakte enkele jaren geleden een drastische carrièreswitch. Ze zei vaarwel tegen haar kantoorbaan en besloot om zich volledig te storten op haar muziek. Niet veel later vloeide hier het ep-tweeluik ‘ Tacoma night terror’ uit. Daarop stuurde Jackie haar emoties de wereld in en stelde ze zich enorm kwetsbaar op. Voor haar debuutalbum ‘Zagg’, pakte ze het anders aan. Hierop wil ze een andere kant van zichzelf tonen waarbij vrolijkheid en het hebben van plezier voorop worden gesteld. In de aanloop van de release van ‘Zagg’ werden er korte filmpjes verspreid (Zagg chats) waarbij Jackie meer tekst en uitleg geeft bij de inhoud van haar nieuwe album.

De opener ‘FMK’ oftewel Fuck, marry, kill refereert naar het spelletje dat we allemaal wel gespeeld hebben in het middelbaar. ‘FMK’ komt heel traag en sober op gang. Maar niet veel later komt het tempo erin en is het niet meer te stoppen. Het kinderlijke spelletje wordt bekleed met carnavalsgeluiden en al niet veel later waan je je op een kermis. Het is chaotisch, absurd, carnavalesk en valt niet in één hokje te stoppen.

Het industriële, mechanische en zwaar geladen ‘Get out’ is vooral heel bombastisch en schreeuwerig. Oorspronkelijk zou het een akoestisch nummer worden, maar die plannen werden al snel gewijzigd. In het volledige nummer komt er geen akoestische gitaar meer aan te pas. Ook tekstueel gezien slaat ze de bal volledig mis. De constante herhaling van vijf zinnen doet je al snel doorspoelen naar het volgende nummer.

Op sommige momenten wordt de heersende chaos onderbroken en worden er rustpauzes ingelast (onder andere met ‘Take care of your skin’ en ‘It hurts’). Deze komen niet tot zijn recht en trekken het geheel nog meer naar beneden. De breekbaarheid die zo typerend was voor ‘Tacoma night terror’ wordt niet benaderd, en dat is jammer. Voorheen wist Jackie Cohen ons te ontroeren en te raken, nu komt ze vooral gemaakt over.

Afsluiter ‘Keep runner’ gaat lopen met de eerste prijs op vlak van chaos. Elk denkbaar instrument is hoorbaar en creëert een ontzettende warboel die niet thuis te brengen is. In combinatie met de vrolijk geforceerde stem van Jackie wordt het haast theatraal. Spijtig, want het lied heeft immers wel een mooie boodschap. De zelfdestructiviteit die ze bezingt, vervloeit bijna in een aflevering van de Looney Tunes waardoor het zware thema weggelachen wordt.

‘Zagg’ is een verzameling van korte liedjes met weinig inhoud. Hoewel ze in haar teksten een boodschap probeert te verkondigen, komt die niet tot uiting. De tragere nummers vervagen in de vlakte en de uitschieters schieten te ver uit.

De breekbare en diepgaande teksten die zo typerend waren voor ‘Tacoma night terror’ worden gemist op ‘Zagg’. Jackie Cohen wou met ‘Zagg’ een andere kant laten zien, een chaotische en vrolijke kant, en dit is gelukt. Door alles zo te benaderen, worden haar imperfecties uitvergroot en creëert ze een karikatuur van zichzelf. Wij horen Jackie liever in een breekbare rol waarbij ingetogenheid en eenvoud de bovenhand nemen.