Op ‘Bounce back’ zet Chantal Acda echte interactie centraal. Omdat haar muziek door de jaren heen enorm beïnvloed werd door de mensen rondom de zangeres, wil ze op haar derde langspeler eerlijker en echter overkomen. Ach, we hadden sowieso al niet te klagen over het openhartige karakter van haar muziek. Peter Broderick is er deze keer niet bij om de instrumentatie te dirigeren, zoals op haar vorige plaat ‘The sparkle in our flaws’. Desondanks weet Acda zich wederom door de juiste mensen te omringen, en dat maakt het plaatje compleet. Zowel zang als muziek zijn nooit minder dan prachtig op dit album.
Wanneer de nieuwe plaat van start gaat, opent de Nederlands-Belgische zangeres de gordijnen van een klein, houten chaletje, verscholen in een Noord-Amerikaanse wildernis, gehuurd op Airbnb van ene Justin Vernon. Het eenzame hutje bevat dezelfde kalmte en melancholie die andere openhaardplaten, zoals die van Bon Iver of Bill Callahan, ook met zich meedragen. De bijhorende dennengeur komt eveneens overeen. Het paard vanop deze hoes staat in de mistige weide rondom het gezellige huisje te grazen, en net zoals de meesjes in de lucht en het beekje door de wei, fladdert en kabbelt de plaat voorbij. Het is aangenaam om tot rust te komen in haar toevluchtsoord.
Dat tafereel is zeker geen illusie wanneer de plaat op ligt. Chantal Acda weet een wondermooie sfeer neer te zetten, waarin je helemaal kunt verdwijnen. Alles maakt deel uit van een prachtig geheel, een roes waaruit je enkel ontwaakt door de iets te lange drum-outro van het titelnummer. Het speelt op die manier een leuk spelletje met de luisteraar, want vanaf de drone-intro van ‘Endless’ zit je direct terug in je de schommelstoel met een warm lappendekentje op je schoot in dat houten kot. Dat paard buiten blijft maar grazen. Wat we echter niet aantreffen, zijn echte uitschieters.
In ‘Stay’ komt de prachtige stem van Acda er alleen voor te staan, op uitzondering van een gitaar die niet veel verder hoeft te gaan dan een enkel akkoord. Hoewel dat soort spitsvondigheden op vele albums meestal een mooi tussendoortje zijn, is dit doodleuk het langste nummer van ‘Bounce back’. En nee, dat nummer verveelt de volle zeven en een halve minuten geen seconde. De twee liedjes daarna, ‘These terms’ en ‘Valis’, die de plaat uitdoven, mogen zich dan toch als de hoogtepunten van de plaat kronen. Is dat omdat ze als laatste zijn geplaatst, na het behoorlijk pakkende ‘Stay’? Of zijn het gewoon twee prachtige tracks, waar de melancholie haar mooiste gezicht toont? Wij kozen voor het tweede antwoord.
Melancholie en verdriet en overheersen wanneer het einde aanbreekt. Vaarwel mooie boshut, dag prachtig landschap, toedeloe hongerig paard. Chantal Acda’s laatste plaat wijkt geen moment af van het hoge niveau van haar vorig werk. Op ‘Bounce back’ bewijst ze dat je niet uit het hoge noorden afkomstig moet zijn om de sfeer van dat landschap perfect in een album te gieten.
Op 10 mei kan je Chantal Acda live aan het werk zien in de Handelsbeurs in Gent, op 16 mei staat ze op Les Nuits Botanique en deze zomer speelt ze op 5 augustus op het Dranouter festival. Tickets en info vind je achter de links.
