De nieuwe plaat van Vampire Weekend was toch nog niet uitgekomen? Dat was de eerste gedachte die voorbijflitste toen Cave Painting hun vier nummers durende nieuwe ep inzette. Is dit negatief? Tuurlijk niet, van zulke groepen kunnen er nooit genoeg zijn.
Dat eerste nummer, ‘Rio’, is best te pruimen. Een zomerse gitaarriedel in combinatie met de aangename stem van Adam Kane schept hoge verwachtingen. Het lied kabbelt vervolgens rustig verder maar dat stoort niet. Vergelijk het met een zonnig ritje in een koets, het is net dat rustige tempo dat de ervaring aangenaam maakt. De heren herhalen die formule op ‘Sanuel’ en ‘Then So Slow’, ditmaal met minder succes. Het trage ritme begint nu snel te vervelen en op geen enkel moment weet het vijftal te verrassen.
Dat is jammer want dat het talent wel degelijk aanwezig is bewijzen ze na ‘Rio’ ook met ‘Peninsula’. Een vleug distortion schept eerst nog wat verwarring alvorens de groep eindelijk in tweede versnelling schakelt. Snuifjes Two Door Cinema Club en het onvermijdelijke Vampire Weekend duiken op en meteen weten we weer waarom Cave Painting één van de beste debuutplaten van 2012 op hun palmares had staan.
Cave Painting brengt te weinig op deze ep. Met drie nieuwe nummers, ‘Rio’ was al te vinden op hun album, weten ze slechts één keer onze gehoorgangen te plezieren. Wetende dat de heren het talent en de kunde in overvloed bezitten mag de lat hoger liggen. En met ‘Peninsula’ bewijzen ze dat ze Hellebaut gewijs die lat ook probleemloos kunnen overwinnen.
Cave Painting staat binnenkort op het podium in het kader van Les Nuits Botanique. (07.05, Info en tickets).
Album verdeeld door Third Rock Recordings