Het is makkelijk om zonder muzikale achtergrond de toetsen van eender welke synthesizer aan te slaan en er iets leuks uit te krijgen. Sommige artiesten weigeren echter in deze gemakzucht te vervallen. Bij Caterina Barbieri klinkt elke noot met een reden. Als gediplomeerd elektroakoestisch componiste met een bachelor en master in akoestische gitaar en een bachelor in filosofie en menswetenschappen weet Caterina Barbieri wat ze doet. En waarom. Met haar focus op herhaling en het bewustzijn in haar muziek zet Caterina Barbieri haar ontdekkingstocht door tijd en ruimte verder in haar vijfde album ‘Spirit exit’.

Opener ‘At your gamut’ klinkt in de eerste seconden als een halve duivelsuitdrijving waarbij, als we de albumtitel mogen geloven, een niet nader bepaalde entiteit het lichaam verlaat. Deze geest volgen we vanaf zijn ontspruiting op zijn tocht door het muzikale universum dat Caterina Barbieri op dit album als een godin heeft geschapen. Zij begeleidt de geest voorbij de grenzen van oneindigheid.

Het onheilspellende ‘Transfixed’ wordt gedrenkt in een mysterieuze sfeer waarbij het verhaal lijkt verteld te worden van een queeste. De entiteit is, na zijn opstijging, zoekende. Wat aanvoelt als een middeleeuws vrouwenkoor verleidt ons als luisteraar mee te verdrinken in een diep en met mist bedekt meer. Met graagte laten we ons meenemen tot op de bodem om te achterhalen dat er naast duisternis niets meer te vinden is.

Sfeervolle arpeggios en harmonische vocals nemen vaker de bovenhand doorheen het album. Zoekende melodieën die grijpen in de leegte en voor de rest van hun bestaan zullen blijven grijpen in dezelfde oneindigheid. Zo is ‘Knot of spirit – synth version’ iets wat in de buurt komt van een antwoord op de paniekerige en chaotische vraag die in ‘Canticle of cryo’ wordt opgeroepen. Maar echte gemoedsrust zal er nooit zijn. Caterina Barbieri weerlegt elk afgebakend einde door een nieuw onheilspellend begin. “Even if you’re gone, I’ll haunt you” zingt ze op ‘Broken melody’. Hoewel zangpartijen zeldzaam en vaak gecamoufleerd zijn in Caterina Barbieris repertoire is ‘Broken melody’ een sterk staaltje poëzie waarin ze in conversatie lijkt te gaan met haar geest. Echter blijft Caterina Barbieri ook hier weg van duidelijke antwoorden op opgeworpen vragen. Dat is tevens dan ook de sterkte van ‘Spirit exit’: de eeuwige zoektocht naar een verklaring voor de dingen.

Met ‘The landscape listens’ als laatste nummer op het album stelt Caterina Barbieri de zwevende entiteit (de geest) en de luisteraar gerust. Er is geen antwoord. Stop met zoeken en omarm de nietigheid van je bestaan. Drijf rustig voort in de oneindigheid van de ruimte. En als je dan toch bezig bent: geniet ervan! Er is toch niets anders dan dit.