Van Elbow tot Metallica; heel wat gitaarbands hebben getracht om hun muziek om te zetten naar een symfonische variant. “Dat kan ik ook met een ander genre!” moet house- en technoproducer Carl Craig gedacht hebben toen hij op het idee kwam om ‘Versus’ te maken. Het project begon in 2008 als een concert waarvoor Craig samenwerkte met een orkest om klassieke versies van zijn nummers te maken. Negen jaar later is er eindelijk een albumversie uitgekomen. De vraag is of de mix tussen muziek voor schouwburgen en nachtclubs ook werkt.

Jammer genoeg begint het album met een valse noot. De genres waarin Craig zich specialiseert zijn in zekere zin opgebouwd rond herhaling. Een nummer als ‘Darkness’ weet door het sounddesign een donkere trance op te bouwen met behulp van deze repetitie, maar omgezet naar een klassiek stuk blijft er vooral saaie kamermuziek over die de punch van het origineel mist. De house-vibe is weg zonder dat er echt iets in de plaats komt. We maakten ons al klaar voor een lange luisterbeurt.

Gelukkig schiet het niveau daarna de hoogte in. ‘Sandstorms’ opent met bombastische blazers die meteen veel innemender zijn dan alles wat we op ‘Darkness’ te horen kregen. Daarnaast wordt dit nummer ook begeleid door een echte beat. De symfonische toetsen fungeren hier niet als vervanger maar als toevoeging bij de techno van Craig en op deze manier wordt er een boeiende symbiose gecreëerd. Op de daaropvolgende stukken worden dansbare aspecten en luistermuziek op dezelfde ingenieuze wijze verweven en zijn we het oninteressante eerste nummer alweer helemaal vergeten.

Wanneer de beat zijn intrede doet op ‘The melody’ onder begeleiding van een speels pianoriedeltje kunnen wij alvast niet meer stilzitten achter onze computer. Op ‘Domina’ en ‘Technology’ is het elektronische aspect subtieler aanwezig, maar lijkt de klassieke instrumentatie meer richting te hebben en wel degelijk ergens naartoe te bouwen. ‘Versus’ is een boeiend geheel dat twee verschillende genres op organische wijze bij elkaar brengt. De kortere stukjes die de echte nummers van elkaar scheiden zijn niet extreem boeiend, al stoort hun aanwezigheid evenmin.

Carl Craig laat op ‘Versus’ een frisse combinatie van genres horen. Je kan op je gemak luisteren terwijl je uitrust in je woonkamer of je benen losgooien. Het probleem is een beetje dat er voor beide situaties betere alternatieven bestaan. De genre-mix zorgt voor een soort vlees-noch-viseffect, waardoor er zowel betere luistermuziek als betere dansmuziek te vinden is. ‘Versus’ is echter een perfecte keuze wanneer je ter afwisseling eens iets wil luisteren dat afwijkt van de norm en de creativiteit van Craig is bewonderenswaardig. Dat het eerste nummer minder goed uitgewerkt is vergeven we hem bijgevolg graag.

Op zondag 16 juli komt Carl Craig ‘Versus’ voorstellen op Dour Festival. Info & tickets vind je hier.