Stiekem releasede Callers dit album al in 2012 in de Verenigde Staten wat er voor zorgde dat ze dit najaar een welverdiend plekje in het voorprogramma van Dirty Projectors konden scoren. Nu hebben ze dus ook met deze derde plaat voet aan wal gezet in Europa.
De nieuwste Callers opent veelbelovend met ‘Good Years’ waarin verrassend genoeg Ryan Seaton de vocals op zich neemt. Het doet wat aan Grizzly Bear denken. Pas wanneer de wonderlijke stem van zijn partner in crime Sara Lucas invalt, is het duo pas echt goed vertrokken. De fantastische zang van Lucas is namelijk de grootste troef van de band, bij momenten doet ze zelfs aan Joni Mitchell denken (‘Crush Times’), en evengoed kan ze alle hoogtes en laagtes aan. Voorzien van een sterke, heldere earcatcher is het duo al, maar hoe zit het met de muziek?
De muziek zelf wordt wel eens art rock genoemd. Inderdaad, Callers durft af en toe fijntjes de experimentele toer op te gaan. Daarom dat Dirty Projectors hen als voorprogramma vroeg, natuurlijk. Delicate gitaarpartijen worden vergezeld van ritmisch onvoorspelbare structuren en subtiele ritmische drums. Eveneens graait ‘Reviver’ naarstig naar elementen uit genres als jazz, soul, blues en vooral pop.
Alleen jammer dat het dan aan songwritingschap soms wat ontbreekt. Begrijp ons niet verkeerd, er staan toch enkele pareltjes op deze plaat. ‘Heroes’ is er bijvoorbeeld één dat door z’n eenvoud nog duizend keer helderder schijnt. Met een eenvoudige gitaar- en baslijn, een minimalistisch drumbeat en de indrukwekkende stem die de show steelt, creëerde Callers een ronduit fantastische popsong die even goed van St. Vincent had kunnen zijn. Helaas blijven niet alle nummers zo goed bij als dit.
Toch heeft dit duo dat in Brooklyn z’n kamp heeft opgeslagen een plaat gemaakt die z’n vorige probeersels achter zich laat en getuigt van een evolutie die de deuren naar de airplay open zou moeten zetten.
Dit album wordt verdeeld door PIAS