Boxed In is het eerste soloproject van Oli Bayston nadat hij als songschrijver, producer, zanger en muzikant werkte voor onder meer Keith, The 2 Bears, George FitzGerald en Charlie Boyer and the Voyeurs. De naam voor zijn nieuwste project is geïnspireerd door een schilderij van Francis Bacon (‘Head VI’), dat omschrijving wordt als “The operation through which the entire body escapes through the mouth”. Voor Bayston is dat de perfecte beschrijving voor de zangkunst en ernaar refereren levert een geweldige groepsnaam op. We hebben hier duidelijk te maken met een man die nadenkt over zijn vak.
Gelukkig denkt hij niet alleen na met het hoofd maar ook met het hart. Op deze plaat gaat hij op zoek naar een evenwicht tussen de twee. Daar waar de muziek hier en daar een beetje gepolijst overkomt, voel je dat het live helemaal tot zijn recht zal komen. Geen samples of backing-tracks, alles live spelen is zijn credo, wat ook de ziel geeft aan dit album en ongetwijfeld evengoed het vuur aanwakkert bij een concert.
Bij de eerste single ‘Mystery’ ga je héél even denken dat Michael Jackson of de Bee Gees binnen wandelen. Gelukkig gaat het na een tiental seconden een andere weg op, en krijgen we met de opener ook de blauwdruk voor het werk. Nummers die vaak heel bescheiden beginnen en dan gaandeweg, bijna onopgemerkt zich verder ontplooien, opgebouwd door een aanstekelijke baslijn, strakke drums en keyboards die geen enkele noot te veel spelen. De zanglijnen van Oli Bayston zijn in perfecte symbiose met de muziek en door zijn heel rustige, bijna monotone manier van zingen kunnen we de aandacht verdelen over de twee.
Soms gaat het meer de rock-kant op, af en toe iets meer elektronisch of indie, maar Oli houdt zich steeds vast aan het beproefde recept tot aan de laatste twee songs. ‘Lo life’ springt er uit omdat we hier ineens een vrouwenstem te horen krijgen, begeleid door een soort ‘best of Tetris’-soundtrack. Bayston schreef dit twee jaar geleden met Anita Blay, beter bekend als Cocknbullkid, met wie hij toen samenwerkte. Net wanneer de aandacht een beetje begint te verslappen krijgen we zo een frisse wind.
Op afsluiter ‘Wild west’ profileert de songwriter zich, en gooit hij er nog een onvervalste plakker bovenop. Het kan mooi zijn om rustig te eindigen, maar gezien dit toch een atypisch nummer is, had het misschien iets hoger op het lijstje moeten staan om middenin voor afwisseling te zorgen en iets luchtiger te kunnen eindigen.
Naar analogie met de naam zit de muziek ook wel een beetje gevangen in zijn doosje. Je hoort dat dit veel meer tot leven zal komen tijdens een live-uitvoering. Ideaal moment is zo ergens een namiddag eind juni, in een schuur in Werchter. Je voelt zo die eerste danspasjes opkomen die energie en zin geven in een mooie festivaldag. Daarna thuiskomen, en met de herinnering op zak toch eens gaan zoeken naar het album van dat fijne groepje.
Album verdeeld door V2
