Drie jaar na debuut ‘Eerlijk delen’ leveren de mannen van Borokov Borokov opnieuw dansbare electro af met een goed gevoel voor humor. Een twintigtal onbekende en gevestigde namen uit alle hoeken van het Belgisch grondgebied vervoegen het viertal op ‘Enkel duetten’. Elk nummer parodieert een ander genre dat aaneengelijmd wordt met catchy, simplistische technobeats. Het Nederlands is op zijn muzikale retour en wordt op het album een nieuw, kluchtig leven ingeblazen – zelfs door artiesten die zich normaal in het Engels uitleven.

“Nooit afwezig of ziek”. Op de vraag welk profiel de beste sollicitant moet voorstellen heeft Borokov Borokov een creatief antwoord. Samen met Fenne Kuppens, de frontvrouw van Whispering Sons, wordt in het nummer ‘Dat wat u zoekt’ een liefdeslied gebracht met als lyrics de motivatiebrief van de wanhopige, maar ambitieuze werkzoekende. De doorgaans serieuze, diepe basstem van Kuppens contrasteert op een vernuftige manier met de kolderieke songtekst en swingende synthesizers. De band rukt zijn gastartiesten volledig uit hun gebruikelijke context. In het nummer ‘Of’ herhaalt Marcel Vanthilt met verschillende intonaties continu dezelfde zin, en toch kwam hij nog nooit zo interessant over.

Een andere opvallende naam op het album is Mathieu Terryn. De popster van Bazart neemt in ‘Doordeweekse man’ een persoon aan die het verst van Terryn zelf staat: een modale arbeider die naast voetbal weinig passie heeft in zijn leven. De manier waarop hij de zin “Daar loopt een spits met de bal!” gepassioneerd uitproest is een ironisch en iconisch hoogtepunt op het album. Een sample van juichende voetbalsupporters wisselt de repetitieve technostukken af en dat lijkt niet toevallig. De plaat is gevuld met catchy meezingers die menig dronken voetballiefhebber zou kunnen meeschreeuwen in een stadion. Borokov Borokov heeft een goede live-reputatie en daar wordt met dit nieuwe materiaal in elk geval geen afbraak aan gedaan. Zelfs al zou er niet naar de tekst geluisterd worden, stilzitten is duidelijk geen optie voor de jongens uit Borgerhout.

De meeste onderliggende beats op het album zijn relatief simplistisch. Er is geen gebrek aan muzikaal talent aanwezig, alleen worden ze op merkwaardige wijze ingezet. Zo is er een auditieve sketch waar Rocco Hueting, toetsenist van De Staat, pendelt tussen een set van Borokov Borokov en een kamer waarin Frederik Coene een klassiek pianostuk oefent. Hueting heeft als enige functie de deuren te openen en ze achter hem toe te slaan. Het nummer ‘Half vier’ is dan weer een standaard dancetrack waar Matthias De Craene, bekend van Nordmann en MDCIII, op de achtergrond zijn saxofoon aan flarden blaast. Het bevindt zich stilaan op het randje van ridicuul en geniaal.

‘Enkel duetten’ is een fantasierijk project dat voor iedereen wat wils biedt. Er zijn onder meer punkrockschijven, gabberbangers, ballades en pophitjes beschikbaar onder een goede laag electro. De beats zijn niet per sé muzikaal hoogstaand, maar dat is ook helemaal niet noodzakelijk. Het is op z’n minst een unieke luisterervaring waarbij genoten, en vooral, gelachen zal worden. Een aanrader voor iedereen die te vinden is voor een goede mix van diepe bassen en humor met een scherp randje. Borokov Borokov steekt de draak met alle mogelijke conventies van hitlijstenmuziek ter middel van subtiele maatschappijkritiek. Een mooi stukje kunst, maar zoals Marta Maieu (Flying Horseman) zegt op de track ‘Half vier’: “Wij zijn hier om te dansen”.