Wie herinnert zich nog de tijd dat BLUAI licht psychedelische slaapkamerpop uitbracht? De carrière van de all-girl band is nochtans nog niet zo lang gaande. En toch is die in een mum van tijd als een sneltrein op de rails gaan sjezen. De band van lead-vocaliste Catherine Smet reeg successen in grote muziekconcours ongezien aan elkaar. De groep ontpopte zich als vrij snel tot dé te in de gaten houden band van het moment. Na die glorie volgde een eptje doorspekt met warme indiefolksongs. Nu, iets meer dan een jaar later is er het langverwachte debuutalbum: ‘Save it for later’.

Het album opent met het prachtige ‘My kinda woman’. Het naar Mac De Marco deinende gitaarriedeltje lijkt simpel, maar de song is zo gelaagd gearrangeerd dat je kleine details in de song blijft ontdekken. Daarbij geeft het pottengekletter dat bij momenten op duikt als het terugkerende gebruik van banjo, de song een rustiek, bijna tijdloos gevoel.

Zoals het album doet vermoeden, blikt Smet terug op herinneringen verspreid uit haar hele leven. Hoewel dat niet per se steeds een bewuste keuze was, maar iets dat gaandeweg een eigen leven begon te leiden. De band is momenteel resident in Trix en kon daardoor volop schrijven en schaven aan het album. Het gros van de songs schreef Smet dan ook in Antwerpen. Alhoewel de songs eerder de Kempen oproepen. Kempicana? Klinkt als een frietsaus. Niettemin, klinken de gitaren bijzonder melancholisch. Songs als het meeslepende ‘Ceiling stars’ doen door de verbeelding spreken – een lijn die ook voor de coverart van het album werd doorgetrokken.

Ondanks het herfstachtige klankenpalet, klinken de nummers niet steeds hetzelfde. Fans van rokerige lapsteelgitaren durven nog al eens in die valkuil sukkelen. Het pakkende duet met Lara Chedraoui op ‘Better, I swear’ glijdt zo naadloos over in het introverte ‘Teeth’. De titeltrack, begeleid op piano, of ‘Ceiling stars’ laten eveneens de fragiele kantjes van de band zien. Anderzijds durft de band ook meer het gaspedaal open duwen – zij het steeds gepast zoals in ‘Over my head’ of ‘Keep up with the boys’.

Eerlijk? ‘Junkyard’ was in 2022 misschien een goede momentopname van de band. Uitstekend, ambitieus maar eveneens een beetje naïef. Op ‘Save it for later’ mag het trio terecht trots zijn en biedt wat ons betreft perfect wat we ons bij BLUAI moeten voorstellen. Introspectieve, warme folk dan wel poppy americana met een hier en daar een neerslachtige gitaar. Melancholiek heerst en laat ons daar nu net een zwak voor hebben.

BLUAI stelt ‘Save it for later’ voor in Ancienne Belgique (29.03) Het Depot (2.05) en De Roma (8.05 en 9.05). De show in Ancienne Belgique en de eerste datum voor De Roma zijn reeds uitverkocht. Check de website van Unday voor meer informatie.